Кніга Баруха 6 - Кнігі Святога Пісання - Біблія - Біблія — пераклад Чарняўскага (выданне 2017 года)

¹ «Дзеля грахоў, якіх дапусціліся вы супраць Бога, будзеце заведзены ў няволю ў Бабілон царом Бабілонскім, Набукаданосарам.

² Дык калі ўвойдзеце ў Бабілон, застанецеся там на надта многія гады і доўгі час, аж да сямі пакаленняў; а потым выведзе вас адтуль у супакоі.

³ А зараз убачыце, што ў Бабілоне нясуць на плячах багоў са срэбра, і золата, і дрэва, якія выклікаюць страх у паганаў.

⁴ Дык сцеражыцеся, каб не стаць падобнымі да чужынцаў ды каб страх перад імі не апанаваў вас.

⁵ А калі ўбачыце грамаду, што, ідучы наперадзе і за імі, будзе аддаваць ім пашану, вы скажыце сабе ў сэрцы сваім: “Цябе належыць шанаваць, о Госпадзе!”

⁶ Мой бо анёл з вамі; а ён будзе шукаць душ вашых.

⁷ Бо рамеснік адшліфаваў язык тым ідалам; самі ж яны, пазалочаныя і пасрэбраныя, ёсць ашуканства і не могуць гаварыць.

⁸ І, як дзяўчыне, якая любіць аздобы, яны, атрымаўшы золата, робяць вянкі на галовы сваіх багоў.

⁹ А таксама здараецца часам, што святары крадуць золата і срэбра ад сваіх багоў і выкарыстоўваюць іх на свае патрэбы, даюць таксама іх распусніцам у публічным доме.

¹⁰ І ўбіраюць іх, як людзей, у адзенне – багоў срэбраных, і залатых, і драўляных. Яны ж не могуць вызваліцца ад іржы і чарвяка.

¹¹ Калі апранаюць іх у пурпуровыя шаты, сціраюць з іх твараў пыл дома, які на іх асядае надта багата.

¹² І ён трымае скіпетр, быццам які валадар зямлі, які не зможа забіць, калі хто зграшыць супраць яго.

¹³ Трымае таксама правіцай меч і сякеру, але не вызваліць сябе ў час вайны ані перад злодзеямі.

¹⁴ Гэта ясная рэч, што яны не з’яўляюцца багамі; дык іх не бойцеся.

¹⁵ Як бо посуд пабіты становіцца чалавеку непатрэбным, такія і іх багі.

¹⁶ Калі яны змешчаны ў доме, вочы іх поўныя пылу, што паднімаецца з-пад ног уваходзячых.

¹⁷ І, як перад тым, хто зняважыў цара, пазамыканы бываюць усе залы, і, як на смерць прыведзенаму; святары забяспечваюць дамы іх дзвярамі, і замкамі, і засаўкамі, каб не былі абрабаваны злодзеямі;

¹⁸ каганцы запальваюць у вялікай колькасці, больш чым самім сабе, але багі іх, ніводзін з іх, бачыць не могуць.

¹⁹ Яны такія, як бэлькі ў доме; нутро ж іх, як кажуць, высмоктваюць чэрві, што вылазяць з зямлі; з’ядаюць іх разам з іх уборамі, а яны гэтага не адчуваюць.

²⁰ Твары іх чорныя ад дыму, што падымаецца ў доме.

²¹ На целы іх і галовы злятаюцца совы і ластаўкі, ды іншыя птушкі, таксама і кошкі па іх лазяць.

²² Адсюль ведайце, што яны не багі; таму іх не бойцеся.

²³ Бо золата, якое маюць вакол сябе для ўпрыгожвання, не будзе рдзець, калі хто ржы не сатрэ з яго; бо і калі іх вылівалі – не адчувалі.

²⁴ Ды хоць бы былі куплены за вялікі кошт, няма ў іх духу.

²⁵ Не маюць яны ног – іх носяць на плячах, паказваючы іх нікчэмнасць перад людзьмі; і сарамацяцца тыя, хто шануе іх, бо не падымуцца яны самі, калі часам упадуць на зямлю;

²⁶ і калі хто яго проста паставіць, не зможа рухацца сам, а калі будзе пахілены – прама не стане; але, як памерлым, ускладаюць ім дары.

²⁷ А святары іх ахвяры багам прадаюць на ўласны ўжытак; падобна і жонкі іх марынуюць для сябе часткі з іх і не даюць нічога беднаму або хвораму. Жанчыны іх у час месячнай кволасці, а таксама па родах дакранаюцца да ахвяр.

²⁸ Адсюль ведайце, што яны не багі, ды не бойцеся іх!

²⁹ Бо як жа назваць іх багамі? Бо жанчыны ўскладаюць ахвяры багам срэбраным, і залатым, і драўляным!

³⁰ І святары сядзяць у храмах іх, маючы плашчы раздзёртыя і бароды і галовы паголеныя, галовы іх – голыя.

³¹ А рыкаюць і гамоняць перад багамі сваімі, як на вячэры пахавання.

³² Святары бяруць ад багоў уборы і апранаюць імі сваіх жонак і сваіх дзяцей.

³³ І, калі хто багам што добрае зробіць або благое, не маюць магчымасці за гэта адплаціць; і не могуць таксама цара паставіць або выгнаць.

³⁴ Не маглі таксама даваць ані багаццяў, ані медзякоў. Калі хто ім паабяцае і не аддасць, не будуць спаганяць.

³⁵ Не вызваляюць чалавека ад смерці, ані слабейшага не выратуюць ад дужэйшага.

³⁶ Сляпому чалавеку зроку не вернуць, не вызваляць чалавека ад нястачы.

³⁷ Не злітуюцца над удавой і не паспагадаюць сіротам.

³⁸ Яны драўляныя, і пазалочаныя, і срэбраныя, падобныя да камянёў з гары; а тыя, хто ім пакланяецца, пасаромеюцца.

³⁹ Дык як таксама можна думаць аб іх, што яны багі, або іх так называць?

⁴⁰ А таксама самі халдэйцы іх зневажаюць; калі ўбачаць кагосьці нямога, хто не можа гаварыць, прыносяць Бэла, просячы, каб ён абдарыў яго моваю, быццам ён можа чуць.

⁴¹ І не могуць яны пакінуць іх, калі зразумеюць; бо пагане розуму не маюць.

⁴² Жанчыны ж, падпяразаныя вяроўкамі, сядзяць пры дарогах, палячы высеўкі,

⁴³ а калі якая з іх, залучаная якімсьці прахожым, пераспіць з ім, то будзе кпіць з суседкі, што не была так ушанавана, як яна, і што яе вяроўка не была парвана.

⁴⁴ А ўсё, што з імі робіцца, ёсць ашуканства; дык як можна думаць або гаварыць, што гэта багі?

⁴⁵ Рамеснікі і залацільшчыкі зрабілі іх, яны ёсць нішто іншае, як толькі тое, што хацелі майстры.

⁴⁶ Таксама самі рамеснікі не пражывуць доўга, дык якім чынам іх творы могуць быць багамі?

⁴⁷ Пакінулі бо сваім патомкам падман і ганьбу.

⁴⁸ Калі бо прыйдзе час вайны і гора, тады святары між сабой радзяцца, дзе схавацца ім разам з багамі.

⁴⁹ Дык як жа не зразумець таго, што не багі тыя, якія не могуць вызваліцца ад вайны і бяды?

⁵⁰ Таму бо ведайце, што рэчы драўляныя, і пазалочаныя, і пасрэбраныя ёсць падман; усе народы дый усе цары хай ведаюць, што яны не багі, але творы чалавечых рук і што ніякае дзейнасці Божае ў іх няма.

⁵¹ Дык хто ж не пазнае, што яны не багі?

⁵² Бо цара над краем не паставяць ані дажджу не спашлюць людзям.

⁵³ Спраў іх таксама не рассудзяць і не вызваляць земляў, якія церпяць крыўду, бо нічога не могуць, як вароны між небам і зямлёй.

⁵⁴ Бо калі ўзнікне пажар у доме багоў драўляных, або пазалочаных, або пасрэбраных, – святары іх пры гэтым уцякуць і вызваляцца, а яны самі, як бэлькі ў сярэдзіне, згараць.

⁵⁵ Не змогуць яны супрацьстаць ані цару, ані ворагу.

⁵⁶ Дык як можа каму здавацца або можа хто думаць, што яны багі?

⁵⁷ Багі драўляныя, і пазалочаныя, і пасрэбраныя ані перад злодзеямі, ані перад разбойнікамі не змогуць вызваліцца; яны дужэйшыя за іх, бо ад іх забяруць іх золата, і срэбра, і адзенне, што на іх, і адыдуць; і яны сабе не дапамогуць.

⁵⁸ Дзеля таго лепш быць царом, які выяўляе сваю мужнасць, або карыснай у доме пасудзінай, якой можа карыстацца яе гаспадар, чым тымі фальшывымі багамі, або нават брамаю ў доме, якая пільнуе тое, што ў ім, і драўлянаю калонай у царскім палацы, чым фальшывымі багамі,

⁵⁹ і сонца, і месяц, і зоркі паслухмяныя, калі свецяць, ды створаны, каб быць карыснымі;

⁶⁰ падобна і маланка: калі з’явіцца, яе можна ўбачыць; таму таксама і вецер вее ў кожным месцы;

⁶¹ і хмары, калі атрымаюць ад Бога загад, каб праплываць над усёй зямлёй, спаўняюць гэты загад; таксама пярун, з вышыні пасланы, каб нішчыць горы і лясы, спаўняе тое, што было загадана,

⁶² а гэтыя ані выглядам, ані сілай не могуць з аніводным з іх параўняцца.

⁶³ Адсюль не трэба думаць, што яны – багі, ані іх так называць, калі не могуць ані суд чыніць, ані спагадаць людзям.

⁶⁴ Дык калі ведаеце, што яны не багі, то не бойцеся іх.

⁶⁵ Не клянуць бо і не дабраслаўляюць цароў.

⁶⁶ Паганам знакаў на небе не пакажуць, і не засвецяць, як сонца, ані не заззяюць, як месяц.

⁶⁷ Звяры за іх мацнейшыя, яны могуць схавацца ў сховішча і так памагчы сабе.

⁶⁸ Дык ніякім чынам нам не даказалі, што яны багі, таму не бойцеся іх.

⁶⁹ Як бо страшыдла на градцы агуркоў нічога не сцеражэ, такія, вось, іх багі драўляныя, і пазалочаныя, і пасрэбраныя.

⁷⁰ Такім жа чынам і ў садзе – белы церневы куст, на які садзіцца ўсякая птушка, і труп, выкінуты ў поцемках, – падобна багі іх драўляныя, і пазалочаныя, і пасрэбраныя.

⁷¹ Па пурпуры і вісоне, якія на іх кішэюць чарвякамі, пазнайце, што яны не багі; нарэшце іх саміх будуць грызці, і стануць яны на пасмяянне ў краі.

⁷² Дзеля таго лепш чалавек справядлівы, які не мае бажкоў, будзе бо ён далёка ад ганьбы».