ПСАЛТЫР 17 - Біблія (пераклад В. Сёмухі)

Пс 17

¹ Кіроўцу хору. Раба Гасподняга Давіда, калі ён прамовіў ад Госпада словы гэтай песьні ў той дзень, як Гасподзь вызваліў яго з рук усіх ягоных ворагаў і з рукі Саўлавай. І ён сказаў:

² палюблю Цябе, Госпадзе, моц мая!

³ Гасподзь мой прытулак і цьвярдыня мая, мой Бог - скала мая; на Яго я спадзяюся, шчыт мой, рог ратунку майго і прытулак мой.

⁴ Паклічу Госпада, годнага пакланеньня, і ад ворагаў маіх уратуюся.

⁵ Агарнулі мяне пакуты сьмяротныя, і патокі бяспраўя напалохалі мяне;

⁶ ланцугі пекла аблеглі мяне, і сеткі сьмерці аблыталі мяне.

⁷ У цеснаце маёй паклікаў я Госпада, і да Госпада майго зьвярнуўся. І пачуў Ён зь сьвятых харомаў Сваіх голас мой, і енк мой дайшоў да слыху Ягонага.

⁸ Затрэслася і захісталася зямля; уздрыгнулі і зрушыліся асновы гор; бо ўгневаўся Бог;

⁹ падняўся дым ад гневу Ягонага, і з вуснаў Ягоных вагонь пажыральны; гарачае вугольле сыпалася зь Яго.

¹⁰ Нахіліў Ён нябёсы і сышоў, і змрок - пад нагамі ў Яго.

¹¹ І сеў на херувімаў і паляцеў, і памчаўся на крылах ветру.

¹² І зрабіў сваёю заслонаю змрок, і ценем вакол Сябе змрок водаў, хмараў нябесных.

¹³ Ад бляску, што прад Ім, уцякалі аблокі Ягоныя, град і вугольле вогненнае.

¹⁴ І загрымеў у нябёсах Гасподзь, і падаў Усявышні Свой голас, град і вогненнае вугольле.

¹⁵ Пусьціў стрэлы Свае, і расьсеяў іх, мноства маланак, і рассыпаў іх.

¹⁶ І сталіся крыніцы водаў, і адчыніліся асновы сусьвету ад грознага голасу Твайго, Госпадзе, ад подыху гнеўнага духу Твайго.

¹⁷ Ён працягнуў з вышыні Сваю руку і ўзяў мяне, і дастаў мяне з многіх водаў,

¹⁸ уратаваў мяне ад ворага майго дужага і ад ненавісьнікаў маіх, якія былі дужэйшыя за мяне.

¹⁹ Яны паўсталі на мяне ў дзень няшчасьця майго, але Гасподзь быў мне апораю.

²⁰ Ён вывеў мяне на шырокае месца і вызваліў мяне; бо ўпадабаў мяне.

²¹ Даў мне Гасподзь паводле праўды маёй, па чысьціні рук маіх узнагародзіў мяне;

²² бо я трымаўся дарог Гасподніх і ня быў бязбожны прад Богам маім;

²³ бо ўсе наказы Ягоныя перада мною, і ад пастановаў Ягоных я не адступаўся.

²⁴ Я быў прад Ім беззаганны і асьцерагаўся, каб не зграшыць,

²⁵ і даў мне Гасподзь паводле праўды маёй, па чысьціні рук маіх прад вачыма Ягонымі.

²⁶ Зь літасьцівым Ты літасьцівы, з чалавекам шчырым - шчыры,

²⁷ з чыстым - чысты, а з хітрым - паводле хітрыны ягонай.

²⁸ Бо Ты людзей прыгнечаных цешыш, а вочы пагардлівыя прыніжаеш.

²⁹ Ты запальваеш сьветач мой, Госпадзе; Бог мой прасьвятляе цемру маю.

³⁰ З табою я пабіваю войска, з Богам маім узыходжу на мур.

³¹ Бог! - Беззаганны шлях Ягоны, чыстае слова ў Госпада; Ён шчыт усім, хто на Яго спадзяецца.

³² Бо хто Бог, апрача Госпада, і хто абарона, апрача Бога нашага?

³³ Бог апаясвае мяне сілаю і пракладае мне правільны шлях,

³⁴ робіць ногі мае, як у аленя, і на вышынях маіх становіць мяне;

³⁵ вучыць рукі мае змагацца, і мышцы мае ламаюць лук медны.

³⁶ Ты даў мне шчыт ратунку Твайго, і правіца Твая падтрымлівае мяне, і міласьць Твая ўзьвялічвае мяне.

³⁷ Ты пашыраеш крок мой пада мною, і ня хістаюцца ногі мае.

³⁸ Я перасьледую ворагаў маіх і даганяю іх, і не вяртаюся, пакуль ня вынішчу іх;

³⁹ пабіваю іх, і ня могуць яны падняцца; пападаюць пад ногі мае,

⁴⁰ бо Ты аперазаў мяне сілаю для вайны і кінуў пад ногі мне тых, што на мяне паўсталі;

⁴¹ ты павярнуў да мяне тылам ворагаў маіх; і я зьнішчаю тых, што ненавідзяць мяне:

⁴² яны лямантуюць, ды няма каму іх ратаваць; да Госпада - але Ён ня слухае іх;

⁴³ я расьсейваю іх, як пыл перад абліччам ветру, як вулічны бруд тапчу іх.

⁴⁴ Ты збавіў мяне ад бунту народу, паставіў мяне галавою іншапляменцаў; народ, якога я ня ведаў, служыць мне;

⁴⁵ па адной чутцы пра мяне скараюцца мне; чужынцы лісьлівяцца перада мною.

⁴⁶ Іншапляменцы бялеюць і трымцяць ва ўмацаваньнях сваіх.

⁴⁷ Жывы Гасподзь, і дабраславёны мой абаронца! Хай будзе ўслаўлены Бог ратунку майго.

⁴⁸ Бог, Які помсьціць за мяне і ўпакорвае мне народы,

⁴⁹ і вызваляе мяне ад ворагаў маіх! Ты ўзьнёс мяне над тымі, хто паўстае супраць мяне, і ад чалавека жорсткага мяне выбавіў.

⁵⁰ За гэта праслаўлю Цябе, Госпадзе, сярод іншапляменцаў і буду сьпяваць імю Твайму;

⁵¹ таму, хто велічна ратуе цара і творыць міласьць памазанцу Твайму Давіду і роду Ягонаму навечна.