ПЛАЧ 3 - Біблія (пераклад В. Сёмухі)

Плач 3

¹ Я чалавек, які зьведаў гора ад жазла Твайго гневу:

² Ён павёў мяне і ўвёў у цемру, а не ў сьвятло.

³ Толькі супроць мяне Ён зьвяртае руку Сваю кожнага дня;

⁴ выснажыў плоць маю і скуру маю, паламаў мае косьці;

⁵ абгарадзіў мяне і абклаў горыччу і цяготаю;

⁶ пасадзіў мяне ў цёмнае месца, як даўно памерлых;

⁷ акружыў мяне мурам, каб я ня выйшаў, уцяжыў аковы мае,

⁸ і хоць я клічу і енчу, нячулы Ён да малітвы маёй;

⁹ крушнямі загарадзіў мне дарогі, скрывіў сьцежкі мае.

¹⁰ Ён мне стаўся як бы мядзьведзь у засадзе, як бы леў у патайным месцы;

¹¹ скрывіў дарогі мае і разарваў мяне, у нівеч абярнуў мяне;

¹² напяў лук Свой і паставіў мяне як бы цэлем пад стрэлы;

¹³ паслаў у ныркі мае стрэлы з калчана Свайго.

¹⁴ Я зрабіўся пасьмешышчам усяму народу майму, штодзённаю скрушлівай песняй яго.

¹⁵ Ён насыціў мяне горыччу, напаіў мяне палыном;

¹⁶ скрышыў камянямі зубы мае, пасыпаў мяне попелам.

¹⁷ І адышоў спакой ад душы маёй; я забыўся пра шчасныя дні,

¹⁸ і сказаў я: загінула сіла мая і надзея мая на Госпада.

¹⁹ Падумай пра цярпеньні мае, пра гароту маю, пра жоўць і палын.

²⁰ Цвёрда памятае гэта душа мая і ападае ўва мне.

²¹ Вось, што я адказваю сэрцу майму і таму спадзяюся:

²² зь міласьці Госпада мы ня зьніклі, бо ня вычарпаўся Яго мілажаль:

²³ ён абнаўляецца кожнае раніцы; вялікая вернасьць Твая!

²⁴ Гасподзь частка мая, кажа душа мая, спадзявацьмуся ж на Яго.

²⁵ Добры Гасподзь з тымі, што на Яго спадзяюцца, з душою, якая шукае Яго.

²⁶ Добра таму, хто цярпліва чакае ратунку ад Госпада.

²⁷ Добра чалавеку, калі ён нясе ярмо ў маладосьці сваёй;

²⁸ сядзіць адасоблена і маўчыць, бо Ён ярмо наклаў на яго;

²⁹ кладзе вусны свае ў пыл, думаючы: «магчыма, яшчэ ёсьць надзея»;

³⁰ падстаўляе шчаку сваю таму, хто яго б'е, здавальняецца ганьбаваньнем,

³¹ бо не навек пакідае Гасподзь.

³² Але паслаў гора, і ўмілажаліцца зь вялікай даброці Сваёй.

³³ Бо Ён не па волі сэрца Свайго карае і засмучае сыноў чалавечых.

³⁴ Але калі топчуць нагамі сваімі ўсіх вязьняў зямлі,

³⁵ калі несправядліва судзяць чалавека перад абліччам Усявышняга,

³⁶ калі чалавека ўціскаюць у дзеях ягоных: хіба ня бачыць Гасподзь?

³⁷ Хто гэта кажа: «І тое бывае, чаму Гасподзь не загадаў быць»?

³⁸ Ці не ад вуснаў Усявышняга адбываецца бедства і посьпех?

³⁹ Навошта наракае чалавек жывы? кожны хай наракае на грахі свае.

⁴⁰ Выпрабуем і дасьледуем шляхі свае, і зьвернемся да Госпада.

⁴¹ Узьнясём сэрца наша і рукі да Бога, сутнага на нябёсах:

⁴² мы адпалі і ўпарціліся; Ты ня зьлітаваўся:

⁴³ Ты пакрыў Сябе гневам і перасьледаваў нас, забіваў, не шкадуючы;

⁴⁴ Ты засланіў сябе хмарай, каб не даходзіла наша малітва;

⁴⁵ сьмецьцем і мярзотаю Ты зрабіў нас сярод народаў.

⁴⁶ Разьзявілі на нас пашчу сваю ўсе ворагі нашы.

⁴⁷ Жудасьць і яма, спусташэньне і разбурэньне - доля наша.

⁴⁸ Патокі водаў вылівае вока маё па пагібелі дачкі народа майго.

⁴⁹ Вока маё выліваецца і не перасыхае, бо палёгкі няма,

⁵⁰ пакуль ня ўгледзіць і ня ўбачыць Гасподзь зь нябёсаў.

⁵¹ Вока маё засмучае душу маю дзеля ўсіх дочак майго горада.

⁵² Па ўсякаму сіліліся вылавіць мяне, як птушку, ворагі мае, бязь ніякай прычыны;

⁵³ укінулі жыцьцё маё ў яму і закідалі мяне камянямі.

⁵⁴ Воды падняліся да галавы маёй; я сказаў: «загінуў я».

⁵⁵ Я заклікаў імя Тваё, Госпадзе, зь ямы глыбокай.

⁵⁶ Ты чуў голас мой; не затулі Тваё вуха ад уздыханьня майго, ад енку майго!

⁵⁷ Ты набліжаўся, калі я клікаў Цябе, і казаў: ня бойся!

⁵⁸ Ты абараняў, Госпадзе, дзеі душы маёй; акупляў жыцьцё маё.

⁵⁹ Ты бачыш, Госпадзе, крыўду маю; рассудзі справу маю.

⁶⁰ Ты бачыш усю помсьлівасьць іхнюю, усе намыслы іхнія супраць мяне;

⁶¹ Ты чуеш, Госпадзе, лаянку іхнюю, усе намыслы іхнія супраць мяне,

⁶² словы тых, што паўстаюць на мяне, і іхнія хітраваньні супроць мяне дзень у дзень.

⁶³ Паглядзі, ці сядзяць яны, а ці ўстаюць, я для іх - песьня.

⁶⁴ Аддай ім, Госпадзе, паводле дзеяў рук іхніх;

⁶⁵ пашлі ім памрочышча сэрца і пракляцьце Тваё на іх;

⁶⁶ перасьледуй іх, Госпадзе, гневам тваім, і вынішчы іх з паднябеснай.