ПЕСЬНЯ 7 - Біблія (пераклад В. Сёмухі)

Псн 7

¹ Азірніся назад, Шуламянка, азірніся назад - дай сябе ўбачыць! Што вам дзівіцца на Шуламянку, як на карагод Манаімскі?

² Якія прыгожыя ногі твае ў сандалях, дачка знакамітая! Выгін клубоў тваіх, як абруч, што майстар зрабіў;

³ твой пупок - нібы круглая чара па беражок з пахучым віном; твой жывот - гэта горка пшаніцы сярод лілеяў чароўных;

⁴ твае грудзі - два казьляняткі, блізьняткі сарны;

⁵ твая шыя - вежа з слановае косьці; твае вочы - Эсэвонскія сажалкі каля брамы Бат-рабім; твой нос - як Ліванская вежа на дазоры насупраць Дамаска;

⁶ твая галава - як гара Карміл, і пасмачкі валасоў - як пурпура; цар паланёны кучарамі тваімі.

⁷ Якая прыгожая ты, якая панадная, каханка, тваёю вабнасьцю!

⁸ Гэты стан твой падобны да пальмы, і грудзі - да вінаградных гронак.

⁹ Я падумаў: залезу на пальму, я ўхаплюся за вецьце яе - хай будуць грудзі твае замест гронак лазы, і дыханьне тваё будзе - як яблыкі;

¹⁰ і вусны твае - як віно залатое! Цячэ яно ў рот каханаму, асалоджвае вусны стомленым.

¹¹ Належу я міламу другу, і мяне ён жадае.

¹² Прыйдзі, любасны, выйдзем у поле, пабудзем у вёсках;

¹³ выйдзем раніцай у вінаграднікі, падзівімся, як лаза зелянее, як пупышкі покнуліся, як зацьвілі гранаты; там я цябе прыгалублю.

¹⁴ Мандрагоры пахнуць духмяна, ля варот нашых многа пладоў: сёлетніх і даўнейшых назапасіла я табе, каханы.