ВЫСЛОЎІ 31 - Біблія (пераклад В. Сёмухі)

Выс 31

¹ Слова Лемуіла цара. Настаўленьне, якое дала яму маці ягоная:

² што, сыне мой? Што, сыне ўлоньня майго? Што, сыне зарокаў маіх?

³ Не аддавай жанчыне сілы тваёй, ні шляхоў тваіх пагубніцам цароў.

⁴ Не царам, Лемуіле, не царам піць віно, і не князям - сякеру,

⁵ каб, напіўшыся, яны не забылі закона і не перакруцілі суд усіх прыгнечаных.

⁶ Дайце сякеру таму, хто гіне, і віно засмучанаму душою;

⁷ хай ён вып'е і забудзе беднасьць сваю і не згадае больш пра сваю пакуту.

⁸ Размыкай вусны свае за безгалосага і дзеля абароны ўсіх занядбаных.

⁹ Размыкай вусны свае дзеля правасудзьдзя і дзеля беднага і гаротнага.

¹⁰ Хто знойдзе дабрадзейную жонку? цана яе вышэй за жэмчуг.

¹¹ Пэўнае ў ёй сэрца мужа яе, і не застанецца ён бяз прыбытку.

¹² Яна аддае яму дабром, а ня злом, ва ўсе дні жыцьця свайго.

¹³ Здабывае воўну і лён, і ахвотна працуе сваімі рукамі.

¹⁴ Яна, як купецкія караблі, здалёку вязе свой хлеб.

¹⁵ Яна ўстае на досьвітку, і раздае ежу ў доме сваім і належнае слугам сваім.

¹⁶ Падумае пра поле, і купляе яго; ад плёну рук сваіх садзіць вінаграднік.

¹⁷ Апярэзвае сілаю сьцёгны свае і мацуе мышцы свае.

¹⁸ Яна адчувае, што занятак яе добры, і - сьветач яе ня тухне і ўначы.

¹⁹ Працягвае рукі свае да прасьніцы, і пальцы яе бяруцца за верацяно.

²⁰ Далоню сваю яна растуляе беднаму, і руку сваю падае ўбогаму.

²¹ Не баіцца сьцюжы для сям'і сваёй, бо ўся сям'я яе апранута ў двайную адзежу.

²² Яна робіць сабе дываны; вісон і пурпура - вопратка яе.

²³ Муж яе вядомы каля брамы, калі сядзіць са старэйшынамі зямлі.

²⁴ Яна робіць покрывы, і прадае, і паясы дастаўляе купцам Фінікійскім.

²⁵ Моц і прыгажосьць яе - вопратка яе, і весела глядзіць яна ў будучыню.

²⁶ Вусны свае растуляе з мудрасьцю, і добрая парада на языку ў яе.

²⁷ Яна сочыць за гаспадаркай у доме сваім і ня есьць хлеба гультайскага.

²⁸ Устаюць дзеці - і дагаджаюць ёй, - муж, і хваліць яе:

²⁹ «шмат было жонак дабрадзейных; але ты пераўзышла іх усіх».

³⁰ Мілавіднасьць падманлівая і прыгажосьць марная; а жонка, якая баіцца Госпада, вартая пахвалы.

³¹ Дайце ёй ад плёну рук яе, і хай праславяць яе каля брамы ўчынкі яе!