ВЫСЛОЎІ 30 - Біблія (пераклад В. Сёмухі)

Выс 30

¹ Слова Агура, сына Якеевага. Натхнёныя выслоўі, якія сказаў гэты чалавек Іфіілу, Іфіілу і Укалу:

² сапраўды, я большы невук, чым хто-небудзь зь людзей, і розуму чалавечага няма ў мяне,

³ і не навучыўся я мудрасьці, і пазнаньня сьвятых ня маю.

⁴ Хто ўзыходзіў на неба і сыходзіў? хто сабраў вецер у прыгаршчы свае? хто завязаў ваду ў вопратку? хто вызначыў усе межы зямлі? якое імя ў яго? і якое імя ў сына яго? ці ведаеш?

⁵ Кожнае слова ў Бога чыстае; Ён - шчыт тым, хто на яго спадзяецца.

⁶ Не дадавай да словаў Ягоных, каб Ён ня выкрыў цябе як ашуканца.

⁷ Дзьве рэчы я прашу ў Цябе, не адмові мне, перш чым я памру:

⁸ марнасьць і лжу адвядзі ад мяне, галечы і багацьця не давай мне, кармі мяне хлебам надзённым,

⁹ каб, аб'еўшыся, я ня зрокся Цябе і не сказаў: «хто Гасподзь?» і каб, згалеўшы, не пачаў красьці і зьневажаць імя Бога майго.

¹⁰ Не кляні раба перад гаспадаром ягоным, каб ён не пракляў цябе і ты не застаўся вінаваты.

¹¹ Ёсьць род, які праклінае бацьку свайго і не дабраслаўляе маці сваёй.

¹² Ёсьць род, які чысты ў вачах сваіх, тым часам як не адмыты ад бруду свайго.

¹³ Ёсьць род - о, якія пыхлівыя вочы ў яго, і як паднятыя вейкі ў яго!

¹⁴ Ёсьць род, у якога зубы - мячы, і сківіцы - нажы, каб пажыраць бедных на зямлі і ўбогіх сярод людзей.

¹⁵ У ненаеднасьці дзьве дачкі: «давай, давай»! Вось тры ненаяды, і чатыры, якія ня скажуць: «даволі!»

¹⁶ Апраметная і нутроба бясплодная, зямля, якая не насычаецца вадою, і агонь, які ня кажа: «даволі!».

¹⁷ Вока, якое насьміхаецца з бацькі і пагарджае пакораю маці, выдзяўбуць крумкачы над ракою, і зжаруць птушаняты арліныя!

¹⁸ Тры рэчы неспасьцігальныя мне, і чатырох я не разумею:

¹⁹ шляхі арла на небе, шляхі зьмяі на скале, шляхі карабля сярод мора, і шляхі мужчыны да дзяўчыны.

²⁰ Такі шлях і ў жонкі-пералюбніцы; паела і выцерла рот свой, і кажа: «я нічога благога не зрабіла».

²¹ Ад трох трасецца зямля, чатырох яна ня выносіць:

²² раба, калі ён робіцца царом; неразумнага, калі ён удосыць есьць хлеб;

²³ ганебную жанчыну, калі яна выходзіць замуж, і служанку, калі зойме месца гаспадыні сваёй.

²⁴ Вось чатыры малыя на зямлі; але яны мудрэйшыя за мудрых:

²⁵ мурашкі - народ нядужы, але летам назапашваюць ежу сваю:

²⁶ горныя мышы - народ слабы, але ставяць дамы свае на скале;

²⁷ у саранчы няма цара, але выступае яна згуртавана;

²⁸ павук лапамі чапляецца, але бывае ў царскіх харомах.

²⁹ Вось трое маюць статную хаду, і чацьвёра статна выступаюць:

³⁰ леў, асілак сярод зьвяроў, не саступіць ні перад кім;

³¹ конь, і казёл, і цар народу свайго.

³² Калі ты ў задавацтве тваім зрабіў глупства і падумаў ліхое, дык пакладзі руку на вусны;

³³ бо, як ад зьбіваньня малака робіцца масла, ад ўдару ў нос цячэ кроў, так і ад абуджэньня гневу ўзьнікае свара.