ВЫСЛОЎІ 14 - Біблія (пераклад В. Сёмухі)

Выс 14

¹ Мудрая жонка ўладкуе свой дом, а неразумная разбурыць яго сваімі рукамі.

² Хто ідзе простаю дарогаю, баіцца Госпада; а чые дарогі крывыя, той ня дбае пра Яго.

³ У вуснах у немысьля - біч на яго ганарыстасьць; а вусны мудрых ахоўваюць самыя сябе.

⁴ Дзе няма валоў, там - ясьлі пустыя; а багата ж прыбытку ад сілы валоў.

⁵ Верны сьведка ня хлусіць, а ілжу пашырае сьведка ілжывы.

⁶ Распусны шукае мудрасьці і не знаходзіць; а разумны лёгка набывае веды.

⁷ Адыдзі ад чалавека пустога, у якога ты ня бачыш разумных вуснаў.

⁸ Мудрасьць разумнага - што ён зважае на дарогу сваю, а дурасьць немысьляў - толькі ашука.

⁹ Неразумныя сьмяюцца з грэху, а сярод праведных - Божая мілата.

¹⁰ Сэрца ведае горыч сваю, і чужынец ня дзеліць радасьці ягонай.

¹¹ Дом беззаконных зруйнуецца, а жытлішча праведных расьцьвіце.

¹² Ёсьць шляхі, якія здаюцца чалавеку простымі; але канец іх - шлях сьмерці.

¹³ І ад сьмеху часам баліць сэрца, і канцом радасьці бывае смутак.

¹⁴ Чалавек з разбэшчаным сэрцам насыціцца ад дарог сваіх, і добры - ад сваіх.

¹⁵ Немысель верыць кожнаму слову, а разумны зважае на крокі свае.

¹⁶ Мудры баіцца і ўнікае зла, а неразумны раздражнёны і саманадзейны.

¹⁷ Запальчывы можа ўчыніць глупства; а чалавек, які наўмысна чыніць благое, ненавісны.

¹⁸ Невукі спадкуюць дурасьць, а разумных увенчваюць веды.

¹⁹ Схіляцца ліхія перад добрымі, і бязбожныя - каля варот праведніка.

²⁰ Беднага ненавідзіць, бывае, нават блізкі яго, а ў багатага многа сяброў.

²¹ Хто пагарджае блізкім сваім, той грэшыць; а мілажальны да бедных, той шчасны.

²² Ці не памыляюцца тыя, што намышляюць ліхое? Мілажаль і вернасьць у тых, што намышляюць добрае.

²³ Ад усякае працы ёсьць прыбытак, а ад пустаслоўя толькі пахіба.

²⁴ Вянок мудрых - багацьце іхняе, а дурасьць невукаў дурасьць і ёсьць.

²⁵ Верны сьведка ратуе душы, а ілжывы нагаворвае шмат ілжы.

²⁶ У страху перад Госпадам - надзея цьвёрдая, і сынам сваім Ён прыстанішча.

²⁷ Страх Гасподні - крыніца жыцьця, што аддаляе ад сетак сьмерці.

²⁸ У мностве народу - веліч цара, а пры малалюдзтве - бяда ўладару.

²⁹ У цярплівага чалавека багата розуму, а ў палкага многа дурасьці.

³⁰ Ціхмянае сэрца - жыцьцё целу, а зайздрасьць - гнілізна касьцям.

³¹ Хто ўціскае беднага, той ганіць Творцу яго; а хто шануе Яго, той творыць дабро беднаму.

³² За ліха сваё бязбожны будзе адкінуты, а праведны і пры сьмерці сваёй мае надзею.

³³ Мудрасьць у сэрцы ў разумнага, і сярод неразумных яна адкрываецца.

³⁴ Праведнасьць узвышае народ, а беззаконьне - ганьба народаў.

³⁵ Ласка царова - рабу разумнаму, а гнеў цара - супроць таго, хто ганьбіць яго.