ЁВА 36 - Біблія (пераклад В. Сёмухі)

Ёў 36

¹ І гаварыў далей Эліуй і сказаў:

² пачакай мяне крыху, і я пакажу табе, што я маю яшчэ што сказаць за Бога.

³ Пачну мае разважаньні здалёку і аддам справядлівасьць Садзецелю майму,

⁴ бо словы мае сапраўды не мана: перад табою - дасканалы ў пазнаньні.

⁵ Вось, Бог магутны і не пагарджае моцнага сілаю сэрца;

⁶ Ён не падтрымлівае бязбожных і аддае належнае прыгнечаным;

⁷ Ён не адварочвае вачэй Сваіх ад праведнікаў, а з царамі назаўсёды садзіць іх на троне, і яны ўзвышаюцца.

⁸ Калі ж яны закаваныя ў ланцугі і трымаюцца ў аковах гароты,

⁹ дык Ён паказвае ім на дзеі іхнія і на беззаконьні іхнія, бо яны памножыліся,

¹⁰ і адчыняе ім вуха дзеля настаўленьня на розум і кажа ім, каб яны адхінуліся ад бязбожнасьці.

¹¹ Калі паслухаюцца і будуць служыць Яму, дык правядуць дні свае ў дабрадзенстве і гады свае ў радасьці;

¹² калі ж не паслухаюцца, дык загінуць ад стралы і памруць у неразумстве.

¹³ А крывадушнікі пестуюць у сэрцы гнеў і не заклікаюць Яго, калі Ён замыкае іх у ковы;

¹⁴ таму і душа іхняя памірае ў маладосьці і жыцьцё іхняе з блуднікамі.

¹⁵ Ён ратуе беднага ад бяды ягонай і ва ўціску адчыняе вуха яму.

¹⁶ І цябе вывеў бы Ён зь цясноцьця на прастору, дзе няма сьціску, і тое, што пастаўляецца на стол твой, было б напоўнена тлушчам;

¹⁷ але ты перапоўнены думкамі бязбожных: меркаваньні іх і асуда - блізкія.

¹⁸ Хай не пакарае цябе гнеў Божы караю! Вялікі выкуп ня выратуе цябе.

¹⁹ Ці дасьць Ён якую цану твайму багацьцю? Не, - ні золату і ніякаму скарбу.

²⁰ Не жадай той ночы, калі народы вынішчаюцца на месцы сваім.

²¹ Сьцеражыся, ня схіляйся да бязбожнасьці, якую ты паставіў над пакутаю.

²² Бог высокі магутнасьцю Сваёю, і хто такі, як Ён, настаўнік?

²³ Хто пакажа Яму шлях Ягоны: хто можа сказаць: Ты робіш несправядліва?

²⁴ Памятай пра тое, каб узвышаць дзеі Ягоныя, якія людзі бачаць.

²⁵ Усе людзі могуць бачыць іх, чалавек можа бачыць іх здалёк.

²⁶ Вось, Бог вялікі, і мы ня можам спазнаць Яго; лік гадоў Ягоных недасьледны.

²⁷ Ён забірае кроплі вады; яны ў мностве выліваюцца дажджом:

²⁸ з хмараў капаюць і выліваюцца зьлівай на людзей.

²⁹ Хто можа таксама спасьцігнуць прыцягненьне воблакаў, трэск намёта Ягонага?

³⁰ Вось, Ён распасьцірае над ім сьвятло Сваё і пакрывае дно мора.

³¹ Адтуль Ён судзіць народы, дае багата ежы.

³² Ён трымае ў далонях Сваіх маланку і загадвае ёй, каго біць.

³³ Трэск яе дае знак пра яе; жывёлы таксама адчуваюць, што адбываецца.