ЛУКАША 18 - Біблія (пераклад А.Бокуна)

Лк 18

¹ Сказаў таксама ім прыповесьць пра тое, што трэба заўсёды маліцца і не журыцца,

² кажучы: «У адным горадзе быў судзьдзя, які Бога не баяўся і людзей не саромеўся.

³ У тым жа горадзе была ўдава, і яна прыходзіла да яго, кажучы: “Абарані мяне ад супраціўніка майго”.

⁴ І ён доўгі час не хацеў. А пасьля сказаў сам сабе: “Хоць я і Бога не баюся, і людзей не саромеюся,

⁵ але, як гэтая ўдава дакучае мне, абараню яе, каб яна, прыходзячы бясконца, ня вымучыла мяне”».

⁶ І сказаў Госпад: «Чуеце, што кажа судзьдзя няправедны?

⁷ А Бог ці ж не абароніць выбраных Сваіх, якія клічуць да Яго дзень і ноч, і будзе доўгацярплівым, [ня слухаючы] іх?

⁸ Кажу вам, што хутка абароніць іх. Але Сын Чалавечы, прыйшоўшы, ці знойдзе веру на зямлі?»

⁹ Сказаў жа і да тых, якія былі пэўныя адносна сябе, што яны праведнікі, і пагарджалі іншымі, гэткую прыповесьць:

¹⁰ «Два чалавекі ўвайшлі ў сьвятыню памаліцца: адзін — фарысэй, а другі — мытнік.

¹¹ Фарысэй, стаўшы, гэтак маліўся за сябе: “Божа, дзякую Табе, што я не такі, як іншыя людзі: рабаўнікі, няправеднікі, чужаложнікі, або як гэты мытнік.

¹² Пошчу два разы на ты­дзень, даю дзесяціну з усяго, што прыдбаю”.

¹³ А мытнік, стаўшы здалёк, не хацеў нават падняць вачэй у неба, але біў сябе ў грудзі, кажучы: “Божа! Будзь міласьцівы да мяне, грэшніка”.

¹⁴ Кажу вам, што гэты пайшоў апраўданым у дом свой, а ня той: бо ўсякі, хто сябе ўзвышае, будзе паніжаны, а хто сябе паніжае, будзе ўзвышаны».

¹⁵ Прыносілі да яго і немаўлят, каб Ён дакрануўся да іх. Убачыўшы гэтае, вучні сварыліся на іх.

¹⁶ А Ісус, паклікаўшы іх, сказаў: «Дазвольце дзецям прыходзіць да Мяне і не забараняйце ім, бо гэткіх ёсьць Валадарства Божае.

¹⁷ Сапраўды кажу вам: Хто ня прыйме Валадарства Божага, як дзіця, той ня ўвойдзе ў яго».

¹⁸ І спытаўся ў Яго нехта з начальнікаў, кажучы: «Настаўнік добры! Што мне рабіць, каб успадкаеміць жыцьцё вечнае?»

¹⁹ А Ісус сказаў яму: «Чаму гаворыш Мне “добры”? Ніхто ня добры, акрамя аднаго Бога.

²⁰ Ведаеш прыказаньні: “Не чужалож”, “не забівай”, “не крадзі”, “ня сьведчы фальшыва”, “шануй бацьку твайго і маці тваю”».

²¹ Ён жа сказаў: «Усё гэта я захоўваў ад юнацтва майго».

²² Пачуўшы гэтае, Ісус сказаў яму: «Яшчэ аднаго не хапае табе: усё, што маеш, прадай, і раздай убогім, і будзеш мець скарб у небе; і прыходзь, ідзі за Мною».

²³ Ён жа, пачуўшы гэта, стаўся смутным, бо быў надта багаты.

²⁴ Убачыўшы, што ён стаўся смутным, Ісус сказаў: «Як цяжка таму, хто мае багацьце, увайсьці ў Валадарства Божае.

²⁵ Бо лягчэй вярблюду прайсьці праз іголчына вушка, чым багатаму ўвайсьці ў Валадарства Божае».

²⁶ А тыя, што чулі, сказалі: «І хто ж можа быць збаўленым?»

²⁷ Ён жа сказаў: «Немагчымае для людзей магчыма для Бога».

²⁸ А Пётар сказаў: «Вось, мы пакінулі ўсё і пайшлі за Табою».

²⁹ Ён жа сказаў ім: «Сапраўды кажу вам: няма нікога, хто, пакінуўшы дом, або бацькоў, або братоў, або жонку, або дзяцей дзеля Валадарства Божага,

³⁰ не атрымаў бы шмат больш у гэты час, а ў веку будучым — жыцьцё вечнае».

³¹ Узяўшы ж Дванаццаць, сказаў ім: «Вось, мы ўзыходзім у Ерусалім, і зьдзейсьніцца ўсё, напісанае праз прарокаў пра Сына Чалавечага,

³² бо Ён будзе выдадзены паганам, і будуць зьдзеквацца, і зьневажаць, і пляваць [на Яго],

³³ і, бічаваўшы, заб’юць Яго, і на трэці дзень Ён уваскрэсьне».

³⁴ І яны нічога з гэтага не зразумелі; і словы гэтыя былі схаванымі для іх, і яны не ра­зумелі таго, што гаварылася.

³⁵ І сталася, як набліжаўся Ён да Ерыхону, нейкі сьляпы сядзеў ля дарогі, жабруючы.

³⁶ Пачуўшы, што праходзіць натоўп, ён спытаўся: «Што гэта такое?»

³⁷ Яму паведамілі, што Ісус з Назарэту ідзе.

³⁸ І закрычаў ён, кажучы: «Ісусе, Сыне Давідаў, зьлітуйся нада мною!»

³⁹ І тыя, што ішлі наперадзе, сварыліся на яго, каб маўчаў, а ён яшчэ мацней закрычаў: «Сыне Давідаў, зьлітуйся нада мною!»

⁴⁰ Ісус, спыніўшыся, загадаў прывесьці яго да Сябе. І калі той падыйшоў, спытаўся ў яго,

⁴¹ кажучы: «Што ты хочаш, каб Я ўчыніў?» Той сказаў: «Госпадзе, каб мне глядзець».

⁴² І сказаў яму Ісус: «Глядзі! Вера твая збавіла цябе».

⁴³ І ён адразу стаў бачыць, і пайшоў за Ім, славячы Бога. І ўвесь народ, бачачы гэтае, аддаў хвалу Богу.