ЁВА 9 - Біблія (пераклад А.Бокуна)

Ёў 9

¹ І адказаў Ёў, і сказаў:

² «Сапраўды, ведаю, што так ёсьць, але як апраўдаецца чалавек перад Богам?

³ Калі хто захоча спрачацца з Ім, Ён не адкажа яму нават на адно пытаньне з тысячы.

⁴ Ён — мудры розумам і магутны сілаю. Хто супрацівіцца Яму і застанецца цэлым?

⁵ Ён пераносіць горы, і ня ведаюць яны, што Ён пераварочвае іх у гневе Сваім.

⁶ Ён зрушвае зямлю з месца ейнага, і падваліны яе трасуцца.

⁷ Ён загадвае сонцу, і тое не ўзыходзіць, і на зоркі накладае пячатку.

⁸ Ён Сам расьцягвае нябёсы і крочыць па хвалях марскіх.

⁹ Ён стварыў Воз, Касцоў, Стажар’е і зоркі паўднёвая.

¹⁰ Ён творыць вялікія і недасьледныя рэчы і цуды, якіх ніхто палічыць ня можа.

¹¹ Калі Ён прыйдзе да мяне, я ня ўбачу Яго, а калі Ён адыйдзе, не заўважу.

¹² Калі Ён раптам схопіць, хто Яму перашкодзіць? Або хто зможа сказаць: “Што Ты робіш?”

¹³ Бог ня стрымлівае гневу Свайго, перад ім схіляюцца служкі Рагава.

¹⁴ Дык хто я такі, каб адказ­ваць Яму і гаварыць з Ім падабранымі словамі?

¹⁵ Хоць бы я быў праведны, ня буду адказваць, буду толькі маліць Судзьдзю свайго.

¹⁶ Калі буду клікаць, і Ён адкажа, не паверу, што Ён выслухаў голас мой.

¹⁷ Ён можа зьнішчыць ураганам мяне, і павялічыць раны мае без прычыны.

¹⁸ Ён ня дасьць супакою душы маёй, і напоўніць мяне бядотамі.

¹⁹ Што да сілы, дык Ён мацнейшы, што да суду, дык хто зможа Яго вінаваціць?

²⁰ Калі б я хацеў сябе апраўдаць, вусны мае асудзяць мяне. І калі б я выявіўся нявінным, Ён прызнае мяне вінаватым.

²¹ Калі б я быў невінаваты, гэтага ня хоча ведаць душа мая, і я асуджу жыцьцё сваё.

²² Усё адно, кажу я, і невінаватага, і грэшнага Ён зьнішчыць разам.

²³ Калі раптоўна некага біч [сьмерці] забівае, з бяды нявінных Ён насьміхаецца.

²⁴ Зямля аддадзена ў рукі бязбожных, аблічча судзьдзяў яе Ён закрывае. Калі ня Ён гэта, дык хто?

²⁵ Дні мае хутчэйшыя за бегуна, уцяклі і ня бачылі дабра,

²⁶ праляцелі, як чаўны з чароту, і як арол, які імкне за здабычай.

²⁷ Калі я скажу: “Забудуся пра смутак свой, зьмяню аблічча сваё і стану я вясёлы”

²⁸ дык дрыжу дзеля ўсіх пакутаў маіх, ведаючы, што Ты не апраўдаеш мяне.

²⁹ Калі я такі грэшны, навошта дарма мучуся?

³⁰ Калі б я памыўся ў вадзе са сьнегу і лугам абмыў рукі свае,

³¹ і тады Ты ўвапхнеш мяне ў балота, і будзе брыдзіцца мною адзеньне маё.

³² Бо Ён — не чалавек, падобны да мяне, каб я мог адказаць Яму. Ён — не чалавек, з якім мне разам ісьці на суд.

³³ Няма між намі пасярэдніка, які паклаў бы руку на абодвух.

³⁴ Няхай Ён забярэ ад мяне біч Свой, і страх Ягоны няхай не палохае мяне.

³⁵ І тады я буду гаварыць, і ня буду баяцца Яго, бо так я ня маю адвагі.