ЁВА 30 - Біблія (пераклад А.Бокуна)

Ёў 30

¹ А цяпер сьмяюцца з мяне маладзейшыя за мяне днямі, бацькоў якіх я грэбаваў пакласьці разам з сабакамі пры авечках маіх.

² Бо сіла рук іхніх мне была не патрэбная. Поўня сілы іх мінула.

³ З бяды і з голаду яны зьнемагліся, і жывіліся ў [зямлі] бясплоднай, зруйнаванай і спустошанай.

⁴ Зьбіралі лебяду і хмызьнякі, і корань ядлоўца быў хлебам іхнім.

⁵ Спасярод сябе іх выкідалі і крычалі на іх, як на злодзеяў.

⁶ І жылі яны ў сухіх ярах, у ямах зямлі і ў скалах.

⁷ Раўлі яны ў хмызьняках і зьбіраліся пад цернямі,

⁸ сыны неразумных і сыны без імя, выгнаныя з зямлі.

⁹ А цяпер стаўся я для іх насьмешкай і зрабіўся ім у прыказку.

¹⁰ Яны брыдзяцца мяне і ўцякаюць далёка ад мяне, і не саромеюцца пляваць мне ў твар,

¹¹ бо Ён разьвязаў пояс мой, і ўдарыў мяне, і яны скінулі вузду [з сябе] перад абліччам маім.

¹² Праваруч паўстаюць падшыванцы і падстаўляюць нагу мне, і накіроўваюць на мяне сьцежкі загубы сваёй.

¹³ Папсулі яны дарогі мае, карыстаюцца з пакутаў маіх, і ня трэба ім дапамога.

¹⁴ Як праз вылом муру напалі яны на мяне, і спад руінаў выскокваюць.

¹⁵ Жахі агарнулі мяне; як вецер зьнікла веліч мая, і збаўленьне маё, як хмара, праляцела.

¹⁶ І цяпер выліваецца з мяне душа мая, і дні гора нахлынулі на мяне.

¹⁷ Ноччу [боль] пранізвае косткі мае, і тыя, што ядуць мяне, ня сьпяць.

¹⁸ Моцна прыстала да мяне адзеньне маё, і прыліпла сукня мая да мяне.

¹⁹ Ён кінуў мяне ў балота, і я стаўся падобны да пылу і попелу.

²⁰ Я клічу Цябе, але Ты не адказваеш мне; стаю, але Ты не глядзіш на мяне.

²¹ Ты стаўся бязьлітасным для мяне і з моцаю бічуеш мяне рукою Тваёй.

²² Ты падняў мяне і пусьціў на вецер, і спустошыў мяне.

²³ Ведаю, што Ты на сьмерць вядзеш мяне, і ў дом, дзе зьбярэцца ўсё жывое.

²⁴ Хіба не працягвае рукі зруйнаваны? Ці не крычыць ён у няшчасьці сваім?

²⁵ Ці ня плакаў я над пакрыў­джаным? Ці душа мая не спагадала ўбогаму?

²⁶ Чакаў я дабра, а прыйшло ліха, і шукаў сьвятла, але прыйшла цемра.

²⁷ Нутро маё кіпіць і не змаўкае, нахлынулі на мяне дні гора майго.

²⁸ Хаджу я счарнелы, але не ад сонца, устаю ў грамадзе і крычу.

²⁹ Я стаўся братам для шакалаў і бліжнім для страусаў.

³⁰ Скура мая счарнела на мне, і косткі мае высахлі ад сьпякоты.

³¹ Сталіся сумнымі гусьлі мае, і жалейка мая з плачам галосіць.