ЁВА 24 - Біблія (пераклад А.Бокуна)

Ёў 24

¹ Чаму ня вызначаны час [суду] Усемагутнага, і тыя, што ведаюць Яго, ня бачаць дзён Ягоных?

² [Бязбожнікі] межы пераносяць, рабуюць статкі і пасьвяць іх,

³ асла ў сіротаў адбіраюць, бяруць у заклад вала ў удавы,

⁴ убогіх спіхваюць з дарогі, і ўсе прыгнечаныя зямлі змушаныя хавацца.

⁵ Вось, як аслы ў пустыні, выходзяць [небаракі] на працу сваю, шукаючы хлеб для дзяцей у стэпе.

⁶ Жнуць яны траву на полі і зьбіраюць вінаград у бязбожнага,

⁷ начуюць голыя, без адзеньня, і ня маюць чым накрыцца ў холад,

⁸ мокнуць у гарах ад дажджоў, і, ня маючы прытулку, туляцца да скалаў.

⁹ Адрываюць сіротаў ад грудзей, і ад убогіх бяруць заклад.

¹⁰ Голыя ходзяць яны, без адзеньня, і галодныя носяць снапы.

¹¹ У мурах выціскаюць алей, і ціснуць віно ў тоўчні, і смагнуць.

¹² У гарадах, паміраючы, стогнуць; душа калечаных крычыць, але Бог не зважае на зло.

¹³ Яны бунтуюцца супраць сьвятла, і ня ведаюць шляхоў Ягоных, і не сядзяць на сьцежках Ягоных.

¹⁴ На сьвітаньні ўстае забойца, забівае ён беднага і ўбогага, і ноччу ходзіць як злодзей.

¹⁵ Вока чужаложніка чакае цемры, кажучы: “Ня ўбачыць мяне вока”, і хавае твар свой за заслонай.

¹⁶ У поцемках падкопваюцца пад дамы, а днём замыкаюцца, і ня ведаюць яны сьвятла.

¹⁷ Бо раніца для іх усіх — цень сьмерці; бо ведаюць яны жудасьці цемры.

¹⁸ Лёгкі ён на абліччы вады, і праклятая доля ягоная на зямлі, і ня вернецца ён на шлях да вінаградніку.

¹⁹ Суш і сьпякота высушылі воды сьнегавыя, і гэткая адхлань для тых, што саграшылі.

²⁰ Няхай забудзецца пра яго ўлоньне [маці], і няхай смакуюць цела ягонае чэрві, няхай не застаецца памяці пра яго, але як дрэва няхай зломіцца беззаконьнік.

²¹ Ён пасьвіцца з бясплоднай, якая не нараджала, і ўдаве ня робіць дабра.

²² Ён здужвае сілай сваёю магутных, ён устае, і [ніхто] ня мае пэўнасьці ў жыцьці сваім.

²³ [Бог] дае яму месца бясьпекі, і ён на гэта абапёрся, але вочы Ягоныя — на шляхах іхніх.

²⁴ Падняліся яны трохі, і няма іх, і паніжаны, і прападаюць, і зрэзаныя яны як каласы.

²⁵ Калі гэта ня так, хто зможа мяне аспрэчыць і марнотай палічыць словы мае?»