РЫМЛЯНАЎ 7:7 - Кнігі Святога Пісання - Біблія - Біблія — пераклад Чарняўскага (выданне 2017 года)

⁷ Дык што скажам? Няўжо закон – грэх? Ніякім чынам! Але я спазнаў грэх не інакш, як праз закон, бо я не разумеў бы пажадлівасці, калі б закон не казаў: «Не пажадай».

Біблія (пераклад А.Бокуна)

⁷ Дык што скажам? Ці Закон — грэх? Няхай ня станецца! Але я не зразумеў бы грэх, як толькі праз Закон, бо я ня ведаў бы пажаданьня, каб Закон не сказаў: «Не жадай».

Біблія (пераклад В. Сёмухі)

⁷ Што ж скажам? няўжо ад закона грэх? Зусім не; але я ня інакш спазнаў грэх, як праз закон, бо я не разумеў бы і жаданьня, калі б закон не ўказаў: не пажадай.

РЫМЛЯНАЎ 7:7 Крыжаваныя спасылкі

БЫЦЦЁ 3:6

Дык убачыла жанчына, што дрэва добрае для ежы і мілае вачам, і прывабнае ёсць дрэва для здабыцця ведаў; і сарвала [адзін] з пладоў яго, і з’ела, і дала таксама мужу свайму, і ён з’еў.

2 ЦАРСТВАЎ 11:2

І здарылася вечарам, што Давід падняўся з ложка свайго і праходжваўся на даху царскага дома. І ўбачыў ён з даху жанчыну, якая мылася; а яна была вельмі прыгожая.

ПСАЛТЫР 119:96

Я ўбачыў абмежаванасць любой дасканаласці; загад Твой — бязмежна шырокі.

ВЫХАД 20:17

Не будзь прагны да жонкі блізкага свайго. Не зажадай дома яго, ані раба, ані рабыні, ані вала, ані асла, і нічога, што ёсць у яго».

МІХЕЯ 2:2

Захочуць яны палёў — і забіраюць іх сілаю, захочуць дамоў — і адбіраюць іх. І бяруць у няволю чалавека і дом яго, рабуюць чалавека і спадчыну яго.

МАЦЬВЕЯ 5:28

А Я вам кажу, што кожны, хто глядзіць на жанчыну, прагнучы яе, ужо яе зчужаложыў у сэрцы сваім.

ЛУКАША 12:15

Ды сказаў ім: «Зважайце і высцерагайцеся ўсякай хцівасці, бо, калі хто і мае дастатак, яго жыццё не ў тым, што мае».

ЛУКАША 20:16

Прыйдзе і заб’е гэтых вінаградараў, а вінаграднік аддасць іншым». Тыя, што чулі гэта, сказалі: «О, каб гэтак не было!»

ДЗЕІ 20:33

Не квапіўся я ні на чыё срэбра, ані на золата, ані на адзенне.

РЫМЛЯНАЎ 13:9

Бо прыказанні: «Не чужалож, не забівай, не крадзі, не сведчы фальшыва, не пажадай», – ды калі ёсць якая іншая пастанова, – змяшчаюцца ў гэтым вось слове: любі блізкага свайго як сябе самога.

РЫМЛЯНАЎ 3:20

бо ўчынкамі закону не апраўдаецца аніякае цела перад Ім; бо праз закон пазнаецца грэх.

РЫМЛЯНАЎ 3:5

Калі ж наша несправядлівасць падкрэслівае Божую справядлівасць, дык што мы скажам? Ці Бог несправядлівы, калі выяўляе гнеў? – Кажу па-чалавечы.

РЫМЛЯНАЎ 4:1

Дык што, скажам, здабыў наш бацька Абрагам паводле цела?

РЫМЛЯНАЎ 4:15

Бо закон выклікае гнеў, а дзе няма закону, там няма і злачынства.

РЫМЛЯНАЎ 5:20

Закон жа прыйшоў пасля, так што злачынствы памнажаліся; а дзе памножыўся грэх, там празмерна памножылася ласка,

РЫМЛЯНАЎ 6:15

Дык што ж? Будзем грашыць, бо мы не пад законам, але пад ласкай? Аніяк!

РЫМЛЯНАЎ 7:11

Бо грэх, што ўзяўся з нагоды прыказання, звёў мяне і праз яго забіў.

РЫМЛЯНАЎ 7:13

Дык што, добрае сталася для мяне смерцю? Ніякім чынам! Але грэх праз добрае спарадзіў мне смерць, і, такім чынам, грэх выявіўся; каб стаўся грэх празмерна грэшным праз прыказанне.

РЫМЛЯНАЎ 7:5

Пакуль мы жылі ў целе, у членах нашых праз закон дзейнічалі грахоўныя жарсці, каб мы прыносілі плод смерці.

РЫМЛЯНАЎ 7:8

Але грэх, які ўзяўся з нагоды прыказання, выклікаў у мяне ўсякія пажаданні, бо, каб не было закону, грэх быў бы мёртвы.

1 КАРЫНФЯНАЎ 15:56

Джала смерці – грэх, а сіла граху – закон.

ЭФЭСЯНАЎ 5:3

Распуста ж і ўсякая нячыстасць або сквапнасць хай і не ўзгадваюцца ў вас, як і належыць у святых,

ДРУГІ ЗАКОН 5:21

Не будзь прагны да жонкі блізкага свайго і не зажадай дома блізкага свайго, ані поля, ані паслугача, ані паслугачкі, ані вала, ані асла, — нічога, што яго”».

КАЛАСЯНАЎ 3:5

Дык мярцвіце члены вашыя, што на зямлі: распусту, нячыстасць, чужаложства, ліхія пажаданні і сквапнасць, якая ёсць балванапаклонства,

1 ФЕСАЛОНІКІЙЦАЎ 4:5

а не ў пажадлівасці юрлівай, як пагане, якія не ведаюць Бога;

ГАБРЭЯЎ 7:19

Бо нічога не давёў той закон да дасканаласці, але быў уступам лепшай надзеі, праз якую набліжаемся да Бога.

ІСУСА 7:21

убачыў бо я між здабычы вельмі прыгожы плашч з Сэнаара, і дзвесце сікляў срэбра, і залаты пруток у пяцьдзесят сікляў вагі; і зажадаў я іх, і забраў іх, і схаваў у зямлі ў сярэдзіне маёй палаткі, і срэбра пад імі».