ПСАЛТЫР 72:7 - Кнігі Святога Пісання - Біблія - Біблія — пераклад Чарняўскага (выданне 2017 года)

⁷ У днях яго зацвіце справядлівасць і паўната спакою, пакуль не пагасне месяц.

Біблія (пераклад А.Бокуна)

⁷ Няхай закрасуе праведнік у дні ягоныя, і будзе мноства супакою, аж пакуль месяц стаіць.

Біблія (пераклад В. Сёмухі)

⁷ вылазяць ім вочы ад тлушчу, жаданьні ў сэрцы іхнім варушацца,

ПСАЛТЫР 72:7 Крыжаваныя спасылкі

3 ЦАРСТВАЎ 4:25

І Юдэя і Ізраэль жылі без усякага страху, кожны пад вінаградам сваім і пад дрэвам фігавым сваім ад Дана да Бээр-Сэбы ва ўсе дні Саламона.

3 ЦАРСТВАЎ 5:4

Цяпер жа Госпад, Бог мой, даў мне супакой з усіх бакоў; няма супраціўніка і няма нападзення ліхога.

ПСАЛТЫР 92:12

Вока маё з пагардаю глядзела на непрыяцеляў маіх, ды пра загубу ліхотнікаў, што паўстаюць на мяне, пра ліхадзеяў радасна слухала вуха маё.

ІСАІ 2:4

І будзе Ён судзіць народы і выкрые мноства людзей, і перакуюць яны мечы свае на плугі, а дзіды свае — на сярпы. Не падыме народ на народ меча, і не будуць больш рыхтавацца да бою.

ІСАІ 60:1

Устань, заззяй, бо прыйшло святло тваё і заяснела слава Госпада над табою.

ІСАІ 60:22

З найменшага станецца тысячай, з малога — народам магутным. Я, Госпад, учыню гэта скора ў свой час.

ДАНІІЛА 2:44

А ў часы гэтых царстваў Бог Неба ўзбудзіць Валадарства, якое вытрывае вечна ды ўлада яго не пяройдзе на другі народ: сатрэ і знішчыць яно ўсе гэтыя царствы і само будзе трываць вечна.

ЗАХАРЫІ 9:10

І Я знішчу калясніцы Эфраіма і коней у Ерузаліме; і будзе зламаны лук ваенны, і Ён абвясціць супакой народам. І Яго валадаранне ад мора аж да мора, і ад ракі аж да канцоў зямлі.

МАЛАХІІ 4:2

І для вас, шануючых імя Маё, узыдзе сонца справядлівасці, і аздараўленне будзе ў промнях яго; і вы выйдзеце, і будзеце скакаць, як адкормленыя цяляты,

ЛУКАША 1:33

і будзе Ён валадарыць над домам Якуба вечна, і валадарству Яго не будзе канца».

ЛУКАША 2:14

«Слава на вышынях Богу, і на зямлі супакой, людзям – добрая воля!»

ДЗЕІ 4:32

І вялікае мноства веруючых былі аднаго сэрца і адной душы; і нічога з таго, што мелі, ніхто не называў сваім, бо ўсё ў іх было супольнае.