МАЦЬВЕЯ 5:44 - Кнігі Святога Пісання - Біблія - Біблія — пераклад Чарняўскага (выданне 2017 года)

⁴⁴ А Я кажу вам: любіце ворагаў сваіх дабраслаўляйце тых, хто праклінае вас, дабро рабіце тым, што ненавідзяць вас, і маліцеся за тых, якія крыўдзяць і гоняць вас,

Біблія (пераклад А.Бокуна)

⁴⁴ А Я кажу вам: любіце ворагаў вашых, дабраслаўляйце тых, якія праклінаюць вас, рабіце дабро тым, якія ненавідзяць вас, і маліцеся за тых, якія крыўдзяць вас і перасьледуюць вас,

Біблія (пераклад В. Сёмухі)

⁴⁴ А Я кажу вам: любеце ворагаў вашых, дабраслаўляйце кляцьбітоў вашых, рабеце дабро ненавісьнікам вашым і малецеся за крыўдзіцеляў вашых і за ганіцеляў вашых;

МАЦЬВЕЯ 5:44 Крыжаваныя спасылкі

4 ЦАРСТВАЎ 6:22

Але ён сказаў: «Не забівай. Ці ж мечам сваім і лукам узяў ты іх у палон, каб іх забіваць? Дай ім хлеба і вады, каб паелі і напіліся, і хай вяртаюцца да гаспадара свайго».

ПСАЛТЫР 7:4

Госпадзе Божа мой, калі ўчыніў я нешта, калі ёсць няпраўда ў руках маіх,

ВЫСЛОЎІ 19:11

Веды чалавека ўціхамірваюць гнеў яго, а слава яго праходзіць міма несправядлівага.

ЛУКАША 23:34

Ісус жа казаў: «Ойча, даруй ім, бо не ведаюць, што робяць». І, дзелячы адзенне Яго, кідалі жэрабя.

ЯНА 13:34

Прыказанне новае даю вам, каб вы любілі адзін аднаго; як Я узлюбіў вас, каб і вы адзін аднаго любілі.

ДЗЕІ 16:28

Тады Паўла закрычаў на ўвесь голас, кажучы: «Не рабі сабе нічога благога, бо мы ўсе тут».

ДЗЕІ 7:60

А калі ўпаў на калені, закрычаў моцным голасам: «Госпадзе, не палічы ім граху гэтага». І, сказаўшы гэта, сканаў.

РЫМЛЯНАЎ 12:14

Дабраслаўляйце пераследавальнікаў сваіх; дабраслаўляйце, а не кляніце!

1 ФЕСАЛОНІКІЙЦАЎ 5:15

Глядзіце, каб нікому ліхам за ліха не адгаджаць, але імкніцеся заўсёды да дабра, як адзін для аднаго, так і для ўсіх.

1 ПЯТРА 2:23

Ён, зняважаны, не зневажаў, церпячы, не пагражаў, але ўсё перадаў справядліваму Суддзі.

1 ПЯТРА 3:9

не адгаджайце ліхам за ліха, ані праклёнам за праклён, але, наадварот, дабраслаўляйце, ведаючы, што на тое вы пакліканы, каб атрымаць у спадчыну дабраславенне.

1 ЦАРСТВАЎ 24:17

Калі ж Давід скончыў гаварыць гэтыя словы Саўлу, Саўл сказаў: «Ці ж гэта твой голас, сын мой Давід?» І пачаў Саўл голасна плакаць.