ЭКЛЕЗІЯСТА 6:6 - Біблія (пераклад В. Сёмухі)

⁶ А той, хоць пражыў бы дзьве тысячы год і не насыціўся б дабром, ці ж не ў адно і тое месца ідзе?

Біблія (пераклад А.Бокуна)

⁶ І хоць бы той [чалавек] жыў дзьве тысячы гадоў, і ня ўбачыў дабра, ці ж не ў адно месца ўсе ідуць?

Кнігі Святога Пісання - Біблія - Біблія — пераклад Чарняўскага (выданне 2017 года)

⁶ Калі б нават пражыў ён дзве тысячы гадоў і не атрымліваў асалоды ад дабра, ці не ў адно месца імкнуцца ўсе?

ЭКЛЕЗІЯСТА 6:6 Крыжаваныя спасылкі

ЭКЛЕЗІЯСТА 3:20

Усё ідзе ў адно месца; усё выйшла з тла, і ўсё вяртаецца ў тло.

ГАБРЭЯЎ 9:27

І як людзям належыць адзін раз памерці, а потым суд,

ЁВА 30:23

Так, я ведаю, што Ты прывядзеш мяне да сьмерці і ў дом збору ўсіх, што жывуць.

ЕРАМІІ 17:6

Ён будзе - як верас у пустыні і ня ўбачыць, калі прыйдзе добрае, і паселіцца ў мясьцінах скварных у стэпе, на зямлі неўрадлівай, неабжытай.

ІСАІ 65:22

Ня будуць будаваць, каб іншы жыў, ня будуць садзіць, каб іншы еў; бо дні народа Майго будуць, як дні дрэва, і выбранцы Мае доўга будуць карыстацца вырабам рук сваіх.

ІСАІ 65:20

Там ня будзе болей малалетняга і старога, які не дасягнуў бы паўнаты дзён сваіх; бо стогадовы памірацьме юнаком, але стогадовы грэшнік будзе праклінацца.

ЭКЛЕЗІЯСТА 12:7

І вернецца тло ў зямлю, чым і было яно; і вернецца дух да Бога, Які даў яго.

ЭКЛЕЗІЯСТА 6:3

Калі б сотню дзяцей напладзіў чалавек і пражыў шмат гадоў і памножыліся дні яго веку, а душа яго ўцехі ня мела б з дабротаў і каб ня было яму і пахаваньня, я сказаў бы: неданосак шчасьлівейшы за яго,

ПСАЛТЫР 34:12

плацяць мне злом за дабро, сіроцтвам душы маёй.

ЁВА 7:7

Згадай, што жыцьцё маё павеў, што вока маё ня вернецца бачыць добрае.

ЁВА 1:21

і сказаў: голы я выйшаў з чэрава маці маёй, голы і вярнуся. Гасподзь даў, Гасподзь і ўзяў, хай будзе імя Гасподняе дабраславёна!

БЫЦЦЁ 5:5

А ўсіх дзён жыцьця Адамавага было дзевяцьсот трыццаць гадоў; і ён памёр.

ЭКЛЕЗІЯСТА 2:14

У мудрага вочы яго - у галаве яго, а бязглузды ходзіць у цемры. І даведаўся я таксама, што аднолькавая спаткае ўсіх доля.

ЭКЛЕЗІЯСТА 6:5

ані сонца ня бачыў і не спазнаў: яму спакайней, чым таму.

ЭКЛЕЗІЯСТА 7:2

Лепей хадзіць у дом жалобы па мёртвым, чым у харомы банкету; бо такі ёсьць канец усякаму чалавеку, і жывы бярэ гэта да сэрца свайго.

ЭКЛЕЗІЯСТА 9:2

Усяму і ўсім - адно: адна доля праведніку і бязбожнаму, добраму і ліхому, чыстаму і нячыстаму, таму, хто прыносіць ахвяры, і таму, хто ахвяр ня прыносіць; як дабрачыннаму, так і грэшнаму; як таму, хто прысягаецца, так і таму, хто цураецца клятвы.