4 ня дам вачам маім сну і павекам маім дрымоты,
4 не дам сну вачам маім і павекам маім,
не давай сну вачам тваім і спачынку павекам тваім,
І сказала [Наомі]: «Будзь спакойнай, дачка мая, аж пакуль даведаешся, як пойдуць справы, бо гэты чалавек не супакоіцца, пакуль ня скончыць справы ў гэты дзень».
I паставілі перад ім есьці; а ён сказаў: «Ня буду есьці, пакуль не скажу словы свае». I сказаў [Ляван]: «Кажы!»