2 ЦАРСТВАЎ 14:14 - Біблія (пераклад А.Бокуна)

¹⁴ Бо сьмерцю мы памром, і мы быццам вада, разьлітая на зямлі, якую немагчыма сабраць. Але Бог ня [хоча] загубіць душу, і Ён думае, каб ня быў на выгнаньні выгнанец.

Біблія (пераклад В. Сёмухі)

¹⁴ Мы памром і будзем, як вада, вылітая на зямлю, якую нельга сабраць; але Бог ня хоча загубіць душу і думае, як бы не адкінуць ад Сябе і адкінутага.

Кнігі Святога Пісання - Біблія - Біблія — пераклад Чарняўскага (выданне 2017 года)

¹⁴ Усе мы памром, і мы — быццам вада, разлітая на зямлі, якую немагчыма сабраць; аднак Бог не хоча загубіць душу, але, разважаючы, Ён думае аб тым, каб зусім не загінуў той, хто быў адкінуты.

2 ЦАРСТВАЎ 14:14 Крыжаваныя спасылкі

ЁВА 30:23

Ведаю, што Ты на сьмерць вядзеш мяне, і ў дом, дзе зьбярэцца ўсё жывое.

ГАБРЭЯЎ 9:27

І як усім людзям вызначана раз памерці, а пасьля гэтага — суд,

ЛІКІ 35:28

Бо да сьмерці сьвятара вялікага павінен забойца быць у горадзе прыбежышча свайго. Пасьля сьмерці сьвятара вялікага можа ён вярнуцца ў зямлю спадчыны сваёй.

ЁВА 34:15

тады загінула б кожнае цела, і чалавек перамяніўся б у парахно.

ЛІКІ 35:25

І выратуе грамада забойцу ад рукі мсьціўца за кроў і верне яго грамада ў горад прыбежышча, куды ён уцёк, і ён будзе там жыць да сьмерці сьвятара вялікага, які памазаны сьвятым алеем.

ЛІКІ 35:15

Для сыноў Ізраіля і для прыхадняў, і для тых, хто пасяліўся сярод вас, будуць тыя шэсьць гарадоў прыбежышча, каб [мог] у іх уцячы той, хто ненаўмысна забіў душу.

ЭКЛЕЗІЯСТА 9:5

Бо жывыя ведаюць, што памруць; а памёршыя нічога ня ведаюць, і ня маюць больш ніякай платы, бо забытая памяць пра іх.

ПСАЛТЫР 22:14

Яны разявілі ляпы свае на мяне, быццам леў, які [прагне] здабычы і рыкае.

ЁВА 14:14

Ці памёршы чалавек зноў будзе жыць? Усе дні службы маёй я чакаю, калі прыйдзе замена мая.

РЫМЛЯНАЎ 2:11

Бо няма ў Бога ўзіраньня на аблічча.

МАЦЬВЕЯ 22:16

І пасылаюць да Яго вучняў сваіх з ірадыянамі, кажучы: «Настаўнік! Мы ведаем, што Ты праўдзівы і пра шлях Божы паводле праўды навучаеш, і не дагаджаеш нікому, бо не глядзіш на аблічча людзей.

ПСАЛТЫР 90:10

Дзён гадоў нашых — гадоў семдзясят, а як пры сіле — гадоў восемдзясят; і найлепшае ў іх — гарапашнасьць і ліхоцьце, бо прамінаюць яны шпарка, і мы адлятаем.

ПСАЛТЫР 90:3

Ты вяртаеш у друз чалавека і кажаш: «Вярніцеся, сыны Адама!»

ПСАЛТЫР 79:3

Вылілі кроў іхнюю, як ваду, вакол Ерусаліму, і не было каму іх хаваць.

ПСАЛТЫР 58:7

Божа, скрышы зубы іхнія ў вуснах іхніх! Выбі іклы львянятам, ГОСПАДЗЕ!

ЁВА 34:19

Але Ён не глядзіць на абліччы князёў і ня лічыць багатага вышэй за ўбогага. Бо ўсе яны — творы рук Ягоных.

2 ЦАРСТВАЎ 11:25

І сказаў Давід пасланцу: «Так скажы Ёаву: “Няхай ня будзе ў вачах тваіх тое, што сталася, бо меч дасягае раз таго, другі раз іншага. Будзь мужны ў вайне супраць гораду і зьнішчы яго”. І ты падбадзёр яго».

ДРУГІ ЗАКОН 10:17

бо ГОСПАД, Бог ваш, — Бог багоў і Госпад гаспадароў, Бог вялікі, магутны і страшны, Які не глядзіць на аблічча, і не бярэ падарункі.

ЛЯВІТ 26:40

І прызнаюць яны беззаконьні свае і беззаконьні бацькоў сваіх, здраду, якой здрадзілі Мне і працівіліся Мне.

1 ПЯТРА 1:17

І калі называеце Айцом Таго, Які судзіць кожнага паводле справаў ягоных, не ўзіраючыся на аблічча, са страхам праводзьце час вандраваньня вашага,

ДЗЕІ 10:34

А Пётар, расчыніўшы вусны, сказаў: «Праўдзіва спасьцерагаю, што не на аблічча зважае Бог,

ВЫХАД 21:13

Але калі ён ня меў намеру, але Бог выдаў [таго чалавека] ў руку ягоную, Я вызначу табе месца, куды ён мае ўцякаць.

2 ЦАРСТВАЎ 14:15

І вось, я прыйшла ска­заць гаспадару майму, валадару, слова гэтае, бо гэты народ палохае мяне. І сказала служка твая: “Скажу я валадару, можа, ён выканае слова служкі сваёй.

3 ЦАРСТВАЎ 11:39

І Я пакараю нашчадкаў Давіда, але не на ўсе дні”».

ПСАЛТЫР 22:15

Я выліўся, быццам вада, і разьдзяліліся ўсе косткі мае. Сталася сэрца маё як воск, растапілася ў нутры маім.

ПСАЛТЫР 77:8

«Няўжо Госпад на вякі адкінуў мяне і ня будзе больш спагадаць?

ПЛАЧ 3:31

бо не адкідае на вякі Госпад,

ЕЗЭКІІЛЯ 18:23

Ці ж Я жаданьнем жадаю сьмерці бязбожніка, кажа Госпад ГОСПАД, ці каб адвярнуўся ад шляху свайго і жыў?