1 ЦАРСТВАЎ 25:11 - Біблія (пераклад А.Бокуна)

¹¹ Дык я што, маю ўзяць хлеб мой, ваду маю і мяса, прыгатаванае для стрыгачоў, і даць іх людзям, пра якіх ня ведаю, адкуль яны?»

Біблія (пераклад В. Сёмухі)

¹¹ няўжо мне ўзяць хлябы мае і ваду маю, і мяса, прыгатаванае мною стрыгалям маім, і аддаць людзям, пра якіх ня ведаю, адкуль яны?

Кнігі Святога Пісання - Біблія - Біблія — пераклад Чарняўскага (выданне 2017 года)

¹¹ Дык я маю ўзяць хлеб свой, і сваю ваду, і мяса жывёлы, якую я забіў для сваіх стрыгалёў, і даць іх людзям, аб якіх я не ведаю, адкуль яны?»

1 ЦАРСТВАЎ 25:11 Крыжаваныя спасылкі

ЁВА 31:17

Ці я адзін зьядаў кавалак свой, і ці ня еў яго сірата?

2 КАРЫНФЯНАЎ 6:9

як невядомыя, але пазнаваныя; як тыя, што паміраюць, але, вось, мы жывыя; як караныя, але не забіваныя;

ГАЛЯТАЎ 6:10

Дык пакуль маем час, будзем рабіць дабро ўсім, а найбольш — сваім у веры.

ДРУГІ ЗАКОН 8:17

І не кажы ў сэрцы тваім: “Сіла мая і моц рукі маёй учынілі ўсё гэтае багацьце для мяне”,

1 ПЯТРА 4:9

Будзьце гасьцінныя адны да адных без нараканьняў.

СУДЗЬДЗЯЎ 8:15

І прыйшоў ён да жыхароў Сукоту, і сказаў ім: «Вось Зэбах і Цальмуна, дзеля якіх вы абражалі мяне, кажучы: “Ці ж рука Зэбаха і Цальмуна ўжо ў руках тваіх, каб даваць хлеб ваярам тваім, што зьняможаны?”»

СУДЗЬДЗЯЎ 8:6

А князі Сукоту адказалі: «Ці ўжо рукі Зэбаха і Цальмуны ў руках тваіх, каб мелі мы даваць хлеб войску твайму?»

СУДЗЬДЗЯЎ 8:8

І пайшоў адтуль у Пэнуэль, і падобна прасіў жыхароў той мясцовасьці. І тыя яму адказалі, як жыхары Сукоту.

1 ЦАРСТВАЎ 24:13

Няхай судзіць ГОСПАД мяне і цябе, і няхай адпомсьціць ГОСПАД табе за мяне, але ня будзе рукі маёй супраць цябе.

1 ЦАРСТВАЎ 25:12

І павярнуліся юнакі Давіда ў дарогу [адваротную], і прыйшлі, і паведамілі ўсе словы гэтыя [Давіду].

1 ЦАРСТВАЎ 25:3

Імя таго чалавека было Наваль, а імя жонкі ягонай — Абігайль. Жанчына тая была разумная і прыгожая, а муж ейны быў жорсткі і злачынны, ён [быў] з роду Халева.

1 ЦАРСТВАЎ 25:7

Пачуў я, што стрыгуць авечак у цябе. Пастухі твае былі разам з намі, і мы ня крыў­дзілі іх, і нічога не прапала ў іх за ўсе дні, калі былі яны з намі ў Кармэлю.