Адказаў Ісус: «Я дэмана ня маю, але Я шаную Айца Майго, а вы зьневажаеце Мяне.
ГОСПАД захацеў дзеля праведнасьці Сваёй узьвялічыць Закон і праславіць [яго].
І сказаў Мне: «Ты — слуга Мой, Ізраіль, у Табе Я праслаўлюся».
Ісус, пачуўшы, сказаў: «Гэтая нядужасьць не на сьмерць, але на славу Божую, каб Сын Божы быў праслаўлены праз яе».
Ойча, праслаў імя Тваё!» Тады прыйшоў голас з неба: «І праславіў, і яшчэ праслаўлю».
І што папросіце ў імя Маё, тое зраблю, каб быў праслаўлены Айцец у Сыне.
Я праславіў Цябе на зямлі, скончыў справу, якую Ты даў Мне зрабіць.
Натоўп адказаў і сказаў: «Дэмана Ты маеш. Хто шукае забіць Цябе?»
І Той, Які паслаў Мяне, разам са Мною. Айцец не пакінуў Мяне аднаго, бо Я заўсёды раблю тое, што падабаецца Яму».
Тыя ж пайшлі ад аблічча сынэдрыёна, радуючыся, што сталіся вартымі зьняважаньня за імя Ягонае.
Ці сама прырода ня вучыць вас, што калі мужчына расьціць валасы, гэта ганьба для яго,
сеецца ў ганьбе, уваскрашаецца ў славе; сеецца ў нядужасьці, уваскрашаецца ў моцы;
Ён, зьневажаны, не зьневажаў у адказ, церпячы, не пагражаў, а перадаў [суд] Таму, Хто судзіць справядліва.