Кажа яму Ісус: «Ты паверыў, Тамаш, таму што ўбачыў Мяне. Шчасьлівыя тыя, якія ня бачылі і паверылі».
Вашыя ж шчасьлівыя вочы, што бачаць, і вушы вашыя, што чуюць.
І шчасьлівая тая, якая паверыла, бо зьдзейсьніцца сказанае ёй ад Госпада».
І адказаў Тамаш, і сказаў Яму: «Госпад мой і Бог мой!»
Тады ўвайшоў і другі вучань, які першы прыйшоў да магілы, і ўбачыў, і паверыў.
І сказаў яму Ісус: «Вы не паверыце, калі ня ўбачыце знакаў і цудаў».
Бо мы ходзім вераю, а ня бачаньнем.
А вера ёсьць пэўнасьць у тым, чаго спадзяемся, перакананасьць у рэчах нябачных.
Вераю пакінуў ён Эгіпет, не спалохаўшыся ярасьці валадарскай, бо непахісны быў, быццам бачачы Нябачнага.
І ўсе яны, што засьведчаныя вераю, не атрымалі абяцаньня,
Якога, ня бачыўшы, любіце і дзеля Якога, хоць не аглядаючы, але верачы [ў Яго], радуецеся радасьцю невымоўнаю і найслаўнейшаю,