Тады вучні ізноў адыйшлі да сябе.
А Пётар, устаўшы, пабег да магілы і, нахіліўшыся, бачыць прасьціну, што ляжала асобна, і адыйшоў, зьдзіўляючыся ў сабе з таго, што сталася.
Вось, прыходзіць гадзіна, і ўжо прыйшла, калі вы расьсеецеся кожны ў свой бок і пакінеце Мяне аднаго. Але Я не адзін, бо Айцец са Мною.
А Марыя стаяла звонку каля магілы, плачучы. Калі ж яна плакала, нахілілася да магілы
І пайшоў кожны ў дом свой.
