Дык сёстры паслалі да Яго, кажучы: «Госпадзе! Вось той, з кім Ты сябруеш, нядужы».
I сказаў [Бог]: «Вазьмі сына твайго, адзінага твайго, якога ты любіш, Ісаака; і ідзі ў зямлю Морыя, і там складзі яго ў ахвяру цэласпаленьня на адной гары, пра якую Я скажу табе».
Да сьвятых, якія на зямлі, і да слаўных [Тваіх], да іх усё імкненьне маё.
І, убачыўшы яе, Госпад зьлітаваўся над ёю і сказаў ёй: «Ня плач».
Быў жа нейкі хворы Лазар з Бэтаніі, мястэчка Марыі і Марты, сястры ейнай.
Сказаў гэта, і пасьля кажа ім: «Лазар, сябра наш, заснуў, але Я іду пабудзіць яго».
А Марыя, якой брат Лазар быў хворы, была тая, якая памазала Госпада мірам і абцерла ногі Ягоныя валасамі сваімі.
Тады Марта сказала Ісусу: «Госпадзе! Калі б Ты быў тут, не памёр бы брат мой.
Казалі тады Юдэі: «Глядзі, як Ён любіў яго».
А Ісус любіў Марту, і сястру ейную, і Лазара.
Вы клічаце Мяне “Настаўнік” і “Госпад”, і слушна кажаце, бо гэта Я і ёсьць.
Адзін з вучняў Ягоных, якога Ісус любіў, узьлягаў на ўлоньні Ісуса.
Эраст застаўся ў Карыньце; а Трафіма я пакінуў хворага ў Мілеце.
Я тых, каго люблю, дакараю і караю. Дык будзь руплівы і навярніся.