Хто як названы, такое імя ягонае; і вядома, што ён — чалавек, і ня можа ён судзіцца з тым, хто мацнейшы за яго.
І паклікаў ГОСПАД Бог чалавека, і сказаў яму: «Дзе ты?»
Чаму ты спрачаешся з Ім, што Ён не адказвае табе ніводнага слова?
«Падперажы, як мужчына, сьцёгны твае. Я буду пытацца ў цябе, а ты тлумач Мне.
Бо Ён — не чалавек, падобны да мяне, каб я мог адказаць Яму. Ён — не чалавек, з якім мне разам ісьці на суд.
Дні чалавечыя — як трава; як кветка ў полі, так ён квітнее,
Вось, на [некалькі] пядзяў Ты даў дні мае, і век мой — як нішто перад Табою! Толькі ўсякай марнасьцю ёсьць кожны чалавек, [нават] у сіле. (Сэлях)
Няма мудрасьці, і няма розуму, і няма рады насуперак ГОСПАДУ.
Тое, што было, цяпер ёсьць, і тое, што мае быць, ужо было, і Бог знаходзіць тое, што прамінула.
Дзе шмат слоў, там памнажаецца марнасьць; і што мае з гэтага чалавек?
Вось, ён выходзіць як леў з гушчара над Ярданам на паплавы зялёныя. Я ў момант змушу яго ўцякаць ад іх, а выбранага юнака пастаўлю над імі. Бо хто [падобны] да Мяне, або хто пакліча Мяне [на суд]? І які пастыр устаіць перад абліччам Маім?
Ці будзем раздражняць Госпада? Ці мы дужэйшыя за Яго?