ЭКЛЕЗІЯСТА 2:16

Біблія (пераклад А.Бокуна)

Бо ня будзе на вякі памяці пра мудрага, як і пра дурня. Тое, што цяпер ёсьць, у дні наступныя ўсё забудзецца, і мудры памірае гэтак сама, як і дурань.

Крыжаваныя спасылкі

2 ЦАРСТВАЎ 3:33

І засьпяваў валадар жалобны сьпеў дзеля Абнэра, і сказаў: «Ці ж сьмерцю нікчэмнага мусіў паміраць Абнэр?

ПСАЛТЫР 103:16

бо пройдзе над ім вецер, і няма яго, і ўжо месца ягонае больш не пазнае яго.

ПСАЛТЫР 49:10

каб ён жыў заўсёды і ня ўбачыў парахненьня.

ПСАЛТЫР 88:12

Ці будзе абвешчана ў магіле міласэрнасьць Твая, і вернасьць Твая — у [месцы] загубы?

ВЫХАД 1:6

I памёр Язэп, і ўсе браты ягоныя, і ўсё пакаленьне тое.

ВЫХАД 1:8

I паўстаў новы валадар у Эгіпце, які ня ведаў Язэпа.

ВЫСЛОЎІ 14:8

Мудрасьць разумнага — у разуменьні шляху свайго, а неразумнасьць дурняў — у ашуканстве.

ЭКЛЕЗІЯСТА 1:11

Няма памяці пра тых, што раней жылі, і таксама пра тых, што потым жыць будуць, ня будзе памяці ў тых, якія бу­дуць пасьля іх.

ЭКЛЕЗІЯСТА 2:14

Мудры [мае] вочы свае ў галаве сваёй, а дурань хо­дзіць у цемры. І пазнаў я таксама, што тая самая доля спаткае іх усіх.

ЭКЛЕЗІЯСТА 2:15

І сказаў я ў сэрцы маім: “Калі адна доля будзе для мяне і для дурня, навошта мне вялікая мудрасьць?” І сказаў я ў сэрцы маім: “Гэта таксама марнасьць”.

ЭКЛЕЗІЯСТА 6:8

Бо чым лепшы мудры за дурня? Чым [лепшы] прыгнечаны, які ведае, як хадзіць перад жывымі?

ЭКЛЕЗІЯСТА 7:2

Лепш ісьці ў дом жалобы, чым ісьці ў дом сьвяткаваньня, бо там — канец кожнага чалавека, і [чалавек] жывы складае гэта ў сэрцы сваім.

ЭКЛЕЗІЯСТА 8:10

Таксама бачыў я злачынцаў пахаваных, і прыходзілі [да іх], і адыходзілі ад месца сьвятога, і забываліся ў горадзе, што яны так рабілі. І гэта таксама марнасьць.

ЭКЛЕЗІЯСТА 9:15

І знайшоўся ў ім чалавек бедны і мудры, і выратаваў горад той мудрасьцю сваёю; і ніводзін чалавек не ўзгадаў гэтага беднага чалавека.

ЭКЛЕЗІЯСТА 9:5

Бо жывыя ведаюць, што памруць; а памёршыя нічога ня ведаюць, і ня маюць больш ніякай платы, бо забытая памяць пра іх.

МАЛАХІІ 3:16

Тады тыя, якія баяцца ГОСПАДА, гаварылі адзін да аднаго. І прыхіліў вуха ГОСПАД, і пачуў, і была напісаная кніга памяці перад абліччам Ягоным пра тых, якія баяцца ГОСПАДА і якія шануюць імя Ягонае.

ГАБРЭЯЎ 9:27

І як усім людзям вызначана раз памерці, а пасьля гэтага — суд,