Але Ты пакінуў і пагрэбаваў, адвярнуўся ад памазанца Твайго!
Я сказаў у зьбянтэжанасьці маёй: «Усе людзі хлусяць!»
Бо перасьледуе вораг душу маю, скрышыў да зямлі жыцьцё маё, змусіў жыць мяне ў месцы цёмным, быццам тых, што памерлі даўно.
Але Ты нас пакінуў і нас асароміў, і не выходзіш разам з войскамі нашымі.
Божа, Ты нас пакінуў, нас раструшчыў! Ты разгневаўся, вярніся зноў да нас!
Яны пусьцілі з агнём сьвятыню Тваю, [кінуўшы] на зямлю, апаганілі сялібу імя Твайго.
Няўжо Бог забыўся пра літасьцівасьць Сваю і спыніў у гневе Сваім літасьць Сваю?» (Сэлях)
Ты назад павярнуў джала мяча ягонага і ня даў перамогі ў вайне,
І магутныя ўмацаваньні муроў тваіх Ён разваліць, пераверне і скіне на зямлю, аж у пыл.
І Я зганьбіў князёў сьвятыні [тваёй], і аддаў Якуба на закляцьце [зьнішчэньня], а Ізраіля — на зьнявагу.
Звалілася карона з галавы нашай; гора нам, бо мы саграшылі.
Адказаў Ісус і сказаў яму: «Што Я раблю, ты цяпер ня ведаеш, але даведаешся пасьля».