Як умілаваныя сялібы Твае, ГОСПАД Магуцьцяў!
О, каб я ведаў, дзе знайсьці Яго, я пайшоў бы да месца жытла Ягонага!
Зьнемаглася душа мая, прагнучы ўвесь час судоў Тваіх.
Зьнемагае душа мая без збаўленьня Твайго; на слова Тваё спадзяюся.
Выцягваю рукі мае да Цябе; душа мая [прагне] Цябе, як зямля бязводная. (Сэлях)
Зьнікаюць цела маё і сэрца маё, але Бог — скала сэрца майго і частка мая на вякі.
Заклінаю вас, дочкі Ерусалімскія, калі спаткаеце любага майго, што вы скажаце яму? [Скажыце,] што я зьнемаглася ад каханьня».
Душа мая прагне Цябе ўначы, і дух мой у нутры маім шукае Цябе, бо калі суды Твае [адбываюцца] на зямлі, навучаюцца праведнасьці жыхары сусьвету.
О, каб Ты разьдзёр неба і зыйшоў! Перад абліччам Тваім растапіліся б горы!
Якія добрыя намёты твае, Якубе, і сялібы твае, Ізраілю!
