аж пакуль не ўвайшоў я ў сьвятыню Божую, і тады зразумеў канец іхні.
Якая надзея крывадушніка, калі ён будзе адсечаны, калі Бог забярэ душу ягоную.
Адкрыцьцё словаў Тваіх асьвятляе, дае разуменьне неразумным.
Бо сьведчаньні Твае — пацеха мая і рада.
Аднаго я прашу ў ГОСПАДА і гэтага толькі шукаю, каб жыць мне ў Доме ГОСПАДА ўсе дні жыцьця майго, каб бачыць хараство ГОСПАДА і разважаць у сьвятыні Ягонай.
Божа! Ты — Бог мой! Цябе я шукаю, Цябе прагне душа мая, па Табе тужыць цела маё ў сухой і спрагнёнай зямлі, на бязводзьдзі.
І буду разважаць пра ўсе справы Твае, і пра вялікія ўчынкі Твае буду апавядаць».
Калі бязбожнікі зелянеюць, як трава, і ўсе ліхадзеі квітнеюць, няхай будуць яны зьнішчаны на вякі!
прарокі прарочаць ілжыва, сьвятары навучаюць як хочуць, і народ Мой любіць гэта. Але што вы будзеце рабіць, калі [прыйдзе] гэтаму канец?”
А Бог сказаў яму: “Неразумны! У гэту ноч душу тваю возьмуць у цябе; каму ж дастанецца тое, што ты прыдбаў?”