Няхай зьнікнуць яны як вада, што разьлілася; няхай, калі будуць нацягваць [лук], паломяцца стрэлы іхнія!
Няхай бы я быццам ня быў, і з улоньня пайшоў бы ў магілу.
І як спарон схаваны быў бы я, або як немаўля, што ня бачыла сьвятла.
Калі б нарадзіў чалавек сто [дзяцей], і пражыў шмат гадоў, і было б шмат дзён гадоў ягоных, але душа ягоная не насыцілася дабром, і нават не было б магілы для яго, я скажу, што лепшая [доля] спарона, чым таго [чалавека].
Неба і зямля прамінуць; а словы Мае не прамінуць.
а багаты — сваім паніжэньнем, бо праміне, як кветка на траве.