Прыхілі вуха, Божа, да малітвы маёй і не хавайся ад маленьня майго!
Малітва Давіда. Пачуй, ГОСПАДЗЕ, праведнасьць [маю], зваж на галашэньне маё, прыхілі вуха да малітвы маёй з вуснаў нефальшывых!
Калі я маўчаў, ссохлі косткі мае ў штодзённым стагнаньні маім,
Сьмярдзяць, гнаяцца раны мае дзеля дурасьці маёй.
Бо Ты — Бог мой, апора мая. Чаму Ты пакінуў мяне? Чаму я ў суме хаджу ад уціску ворагаў?
Кіраўніку хору. Псальм Давіда.
Але Бог пачуў і зьвярнуў увагу [Сваю] на голас малітвы маёй.
У дзень трывогі маёй шукаю я Госпада; уначы рука мая працягнутая і не зьнемагаецца; адмаўляецца ад пацяшэньня душа мая.
Я пішчу як ластаўка, як журавель, уздыхаю як галубка, стаміліся вочы мае, [углядаючыся] ўгору. ГОСПАДЗЕ, я прыгнечаны, паручыся за мяне!
Усе мы рыкаем, быццам мядзьведзі, і як галубы стогнем. Чакаем суду, а яго няма, і збаўленьня, але яно далёка ад нас.
Ты чуў голас мой. Не закрывай вуха Тваё ад уздыханьня майго, ад ляманту майго.