Чаму Ты хаваеш аблічча Тваё, забываешся на пакуты і прыгнечаньне нашае?
Чаму Ты хаваеш аблічча Тваё і лічыш мяне за ворага для Цябе?
Чаму стаіш здалёк, ГОСПАДЗЕ, хаваешся ў часе трывогі?
Прыліпла да пылу душа мая; ажыві мяне паводле слова Твайго.
Дзеля чаго, ГОСПАДЗЕ, Ты пакінуў душу маю, хаваеш аблічча Тваё ад мяне?
І Я дам яго ў рукі тых, якія прыгняталі цябе і казалі да душы тваёй: “Схіліся, каб мы прайшлі [па табе]!” І ты лажыў сьпіну тваю як зямлю і як вуліцу для тых, што праходзяць».
Тыя, што елі прысмакі, зьнемагаюць на вуліцах; тыя, што апраналіся ў пурпур, абдымаюць [купы] гною.