Забяры ад мяне караньне Тваё, ад удараў рукі Тваёй я зьнікаю.
І я марнею, як спарахнелае дрэва і як адзеньне, якое моль патачыла.
Скура мая счарнела на мне, і косткі мае высахлі ад сьпякоты.
Тым больш у тых, што жывуць у хатах гліняных, падмурак якіх — пясок, і нішчэюць яны, быццам моль.
Няхай Ён забярэ ад мяне біч Свой, і страх Ягоны няхай не палохае мяне.
Вось, Госпад ГОСПАД дапаможа Мне. Хто будзе вінаваціць Мяне? Вось, усе яны спарахнеюць, як адзеньне, і моль зьесьць іх.
І Я [буду] як моль для Эфраіма, і як гніль для дому Юды.
аддаць такога шатану на зьнішчэньне цела, каб дух быў збаўлены ў дзень Госпада Ісуса.
Бо каго любіць Госпад, таго карае, і бічуе ўсякага сына, якога прыймае».
але меў дакараньне за сваё беззаконьне: бязмоўная асьліца, прагаварыўшы чалавечым голасам, затрымала шаленства прарока.
Я тых, каго люблю, дакараю і караю. Дык будзь руплівы і навярніся.