Бо сабакі абступілі мяне, грамада злачынцаў атачыла мяне, яны прабілі рукі мае і стопы мае.
Цела яго зьнікае на вачах, і косткі, звычайна ня бачныя, адкрываюцца.
Як шмат [людзей] аслупянела, [гледзячы] на Яго, бо так нялюдзка быў зьнявечаны выгляд Ягоны і постаць Ягоная [стала непадобная] на сына чалавечага.
І, пасеўшы, пільнавалі Яго там.
А за Ім ішло вялікае мноства народу і жанчынаў, якія плакалі і галасілі па Ім.
І стаяў народ, гледзячы. А разам з імі насьміхаліся і начальнікі, кажучы: «Другіх збаўляў, няхай жа Сябе Самога збавіць, калі Ён — Хрыстос, Выбранец Божы».