навастрылі язык свой, як зьмеі, атрута зьмяіная ў вуснах іхніх. (Сэлях)
крокі мае трымаліся каляінаў Тваіх, стопы мае не хісталіся.
Расьцягні міласэрнасьць Тваю над тымі, што ведаюць Цябе, і праведнасьць Тваю — над [людзьмі] са шчырым сэрцам.
Загубу выдумляе язык твой; як брытва вострая той, які здраду ўчыняе!
Атрута іхняя — як атрута зьмяі, гадзюкі глухой, што вушы свае затыкае
Божа мой, вызваль мяне з рукі бязбожніка, з рукі беззаконьніка і прыгнятальніка.
Нядобра зважаць на аблічча бязбожнага, каб паваліць праведнага на судзе.