Зьнемагае душа мая без збаўленьня Твайго; на слова Тваё спадзяюся.
Я сам убачу Яго, і вочы мае, а ня іншага, будуць аглядаць Яго. Прагнуць [гэтага] ныркі мае ў нутры маім.
Ты — заслона мая і шчыт мой, на слова Тваё спадзяюся.
Зьнемаглася душа мая, прагнучы ўвесь час судоў Тваіх.
Вось, я прагну загадаў Тваіх; ажыві мяне праведнасьцю Тваёй.
Няхай прыйдзе да мяне міласэрнасьць Твая, ГОСПАДЗЕ, і збаўленьне Тваё паводле слова Твайго,
каб я мог адказаць словам таму, хто зьневажае мяне, бо я спадзяюся на слова Тваё.
І не пазбаў вусны мае слова праўды зусім, бо я на суды Твае спадзяюся.
Тыя, што баяцца Цябе, убачаць мяне і ўзрадуюцца, бо я на слова Тваё спадзяюся.
Няхай прыйдзе да мяне літасьць Твая, каб я жыў, бо Закон Твой — пацеха мая.
Спадзяюся на ГОСПАДА, спадзяецца душа мая, і ў слове Ягоным маю спадзяваньне.
Зьнікаюць цела маё і сэрца маё, але Бог — скала сэрца майго і частка мая на вякі.
Як умілаваныя сялібы Твае, ГОСПАД Магуцьцяў!
Заклінаю вас, дочкі Ерусалімскія, калі спаткаеце любага майго, што вы скажаце яму? [Скажыце,] што я зьнемаглася ад каханьня».