І не пазбаў вусны мае слова праўды зусім, бо я на суды Твае спадзяюся.
Ты — заслона мая і шчыт мой, на слова Тваё спадзяюся.
Дрыжыць ад страху перад Табою цела маё, і судоў Тваіх я баюся.
Вуснамі маімі абвяшчаю ўсе прысуды вуснаў Тваіх.
Я апярэджваю сьвітаньне і галашу, на слова Тваё, на слова Тваё спадзяюся.
Няхай жыве душа мая, каб хваліць Цябе, і суды Твае няхай дапамогуць мне.
Узгадваў я, ГОСПАДЗЕ, суды Твае спрадвечныя, і гэта пацяшала мяне.
Тыя, што баяцца Цябе, убачаць мяне і ўзрадуюцца, бо я на слова Тваё спадзяюся.
Зьнемагае душа мая без збаўленьня Твайго; на слова Тваё спадзяюся.
Судзі мяне, Божа, і барані мяне ў справе маёй супраць народу небагабойнага! Ад чалавека крывадушнага і беззаконнага збаў Ты мяне!
А да бязбожніка сказаў Бог: «Навошта ты пералічваеш пастановы Мае, узьнімаеш запавет Мой да вуснаў тваіх,
Уваліліся пагане ў яму, якую зрабілі; у сетку, якую схавалі, патрапіла нага іхняя.
Калі ворагі мае павернуць назад, яны спатыкнуцца і загінуць перад абліччам Тваім.
І вось запавет Мой з імі, кажа ГОСПАД: Дух Мой, які на табе, і словы Мае, якія Я ўклаў у вусны твае, не адыйдуць ад вуснаў тваіх і ад вуснаў насеньня твайго, і ад вуснаў насеньня насеньня твайго, кажа ГОСПАД, ад цяпер і на вякі.
У Ім і вы, пачуўшы слова праўды, Эвангельле вашага збаўленьня, і паверыўшы ў Яго, запячатаныя абяцаным Духам Сьвятым,
Захацеўшы, Ён спарадзіў нас словам праўды, каб быць нам нейкім пачаткам стварэньняў Ягоных.
Ён, зьневажаны, не зьневажаў у адказ, церпячы, не пагражаў, а перадаў [суд] Таму, Хто судзіць справядліва.