Двудушных я ненавіджу, а Закон Твой люблю.
Як салодкія словы Твае паднябеньню майму, саладзей за мёд вуснам маім!
І буду мець пацяшэньне ў прыказаньнях Тваіх, якія я ўзьлюбіў.
Як я люблю Закон Твой! Увесь дзень ён у думках маіх!
ГОСПАД ведае думкі чалавечыя, што яны — марнасьць.
Няхай бязбожнік пакіне шлях свой, а нягоднік — намеры свае, і няхай вернецца да ГОСПАДА, і Ён зьлітуецца над ім, і да Бога нашага, бо Ён шчодры на прабачэньне.
Абмый ад ліхоты сэрца тваё, Ерусалім, каб ты быў уратаваны! Дакуль жа будуць у табе думкі твае нягодныя?
бо з нутра, з сэрца чалавечага выходзяць благія думкі, чужалоства, распуснасьць, забойствы,
[Мы змагаемся,] руйнуючы думкі і ўсякае ўзьвялічваньне, якія ўздымаюцца супраць веданьня Бога, і беручы ў палон усякую думку на паслухмянасьць Хрысту,
Двудушны чалавек няцьвёрды на ўсіх шляхах сваіх.
