Калені мае ад посту хістаюцца, і цела маё ссохла без алею.
Да скуры маёй і да цела майго прысохлі косткі мае, засталіся толькі дзясны каля зубоў маіх.
Яны разявілі ляпы свае на мяне, быццам леў, які [прагне] здабычы і рыкае.
Бо руплівасьць пра Дом Твой зьядае мяне, і зьнявагі тых, што Цябе зьневажаюць, зыйшлі на мяне.
І плакала ў посьце душа мая, і сталася гэта зьнявагай мне.
і, прапасьціўшы сорак дзён і сорак начэй, нарэшце згаладнеў.
у працы і ў стоме, часта ў чуваньнях, у голадзе і смазе, часта ў пастах, у сьцюжы і галізьне.
Дзеля гэтага выпрастуйце рукі, што апусьціліся, і калені, што самлелі,