Я падобны да пэлікана ў пустыні, стаўся як пугач сярод спусташэньня.
Я стаўся братам для шакалаў і бліжнім для страусаў.
Душа мая [чакае на] Госпада больш, чым стораж раніцы, чым стораж раніцы.
Божа мой, Божа мой! Чаму Ты пакінуў мяне, аддаліўся ад збаўленьня майго, ад словаў стагнаньня майго?
Сэрца маё трапечацца; пакінула мяне сіла мая, і сьвятло вачэй маіх — няма яго ў мяне.
Узгадваю пра Бога і стогну; енчу і зьнемагае дух мой. (Сэлях)