Бо зьніклі, як дым, дні мае, і косткі мае выпаленыя як у гарне.
І сталі старшыні дому ягонага над ім, каб падняць яго з зямлі, але ён не хацеў, і ня еў хлеб з імі.
І ўстаў Эзра спрад Дому Божага, і пайшоў у пакой Егаханана, сына Эліяшыва, і прыйшоў туды. Хлеба ён ня еў і вады ня піў, бо ён быў у жалобе з прычыны здрады тых, што вярнуліся з палону.
Абрыдла мне жыцьцё маё, стану я наракаць на сябе і гаварыць у горычы душы маёй!
Скура мая счарнела на мне, і косткі мае высахлі ад сьпякоты.
І жыцьцё ягонае брыдзіцца хлебам, і душа ягоная — страваю найлепшаю.
Бо стрэлы Усемагутнага ў-ва мне, і атруту іхнюю п’е дух мой, і страхі Божыя ваююць супраць мяне.
праз гнеў [Твой] і абурэньне, бо Ты падняў мяне і кінуў.
Увесь дзень зьневажаюць мяне ворагі мае; тыя, што сьмяюцца з мяне, запрысягнуліся супраць мяне.
бо яны, як трава, хутка ссохнуць, і павянуць, як расьліна зялёная.
Чаму ты сумуеш, душа мая? Чаму ў-ва мне ты трывожышся? Спадзявайся на Бога, бо яшчэ будзеш славіць Яго, збаўленьне аблічча майго і Бога майго.
Ты ведаеш ганьбу маю, і сорам мой, і зьнявагу маю; перад Табою ўсе, што перасьледуюць мяне.
У дзень трывогі маёй шукаю я Госпада; уначы рука мая працягнутая і не зьнемагаецца; адмаўляецца ад пацяшэньня душа мая.
Высыхае трава, вяне кветка, бо вецер ГОСПАДА падзьмуў на яе. Сапраўды, народ — як трава.
пусьціў у ныркі мае стрэлы з сагайдаку Свайго.
Узгадваючы, узгадвае [пра Цябе] і гнецца ў-ва мне душа мая.
І тры дні ён ня бачыў, і ня еў, і ня піў.