Чаму стаіш здалёк, ГОСПАДЗЕ, хаваешся ў часе трывогі?
Чаму Ты хаваеш аблічча Тваё і лічыш мяне за ворага для Цябе?
На поўначы шукаю Яго, і ня бачу, і паварочваю на поўдзень, і не заўважаю.
Калі Ён супакоіць, хто можа асудзіць? Калі схавае аблічча Сваё, хто можа ўбачыць Яго? Будзе гэта і для народу, і для аднаго чалавека,
Кіраўніку хору: на лад “Ланя на сьвітаньні”. Псальм Давіда.
Не хавай ад мяне аблічча Тваё, не адцурайся ў гневе ад слугі Твайго! Ты быў мне ўспамогай! Не адкідай мяне і не пакінь мяне, Божа збаўленьня майго!
А я сказаў у дабрадзенстве сваім: «Не пахіснуся на вякі!»
Збудзіся! Чаму сьпіш, Госпадзе? Абудзіся, не пакінь нас навекі!
Чаму Ты хаваеш аблічча Тваё, забываешся на пакуты і прыгнечаньне нашае?
Кіраўніку хору. Сыноў Караха. На аламот. Сьпеў.
Але я галашу да Цябе, ГОСПАДЗЕ, і раніцаю малітва мая сустракае Цябе.
Надзея Ізраіля, ГОСПАД, Збаўца ягоны ў часе трывогі! Чаму Ты быццам чужынец у зямлі і як падарожнік, які расьцягвае [намёт], каб [толькі] пераночыць?
Чаму Ты быццам чалавек разгублены, як волат, які ня можа ратаваць? Ты ж сярод нас, ГОСПАДЗЕ, і імя Тваё ў нас заклікаюць. Не пакідай нас!