Я [належу] любаму майму, а любы мой — мне, ён пасьвіць сярод лілеяў».
Я — Твой! Збаў мяне, бо я шукаю загады Твае.
Распавядзі мне, каханьне душы маёй, дзе ты пасьвіш, дзе адпачываеш апоўдні, каб не блукаць мне між чародаў таварышаў тваіх».
«Любы мой [належыць] мне, а я — яму, ён пасьвіць сярод лілеяў.
Грудзі твае — як двое казьлянятаў, блізьнятаў сарны, якія пасьвяцца сярод лілеяў.
Вусны твае — як віно найлепшае, якое ліецца да любага, асалоджваючы вусны стомленыя».
Вось запавет, які Я заключу з домам Ізраіля пасьля тых дзён, — кажа Госпад, — даючы законы Мае ў думкі іхнія, напішу іх і на сэрцах іхніх, і буду ім Богам, а яны Мне будуць народам.