І адразу адзін з іх, пабегшы, і ўзяўшы губку, і напоўніўшы яе воцатам, і ўсклаўшы на трысьціну, даваў Яму піць.
Ганьба разьбіла сэрца маё, і я ў роспачы; я спадзяваўся на спачуваньне, і ня маю яго, і на пацяшальнікаў, і не знайшоў іх.
Яны далі Яму піць воцат, зьмяшаны з жоўцю; і, пакаштаваўшы, Ён не захацеў піць.
А некаторыя з тых, што там стаялі, пачуўшы, казалі: «Ён Ільлю кліча».
А іншыя казалі: «Пакінь, паглядзім, ці прыйдзе Ільля збавіць Яго».
А адзін, пабегшы і напоўніўшы губку воцатам ды ўсклаўшы яе на трысьціну, даваў Яму піць, гаворачы: «Пакіньце, паглядзім, ці прыйдзе Ільля зьняць Яго».
Зьдзекваліся з Яго і жаўнеры, падыходзячы, і прыносячы Яму воцат,