Але казалі: «Ня ў сьвята, каб ня сталася замяшаньня ў народзе».
калі Бог падняўся на суд, каб збавіць усіх уцісканых на зямлі. (Сэлях)
Шмат думак у сэрцы чалавека, але збудзецца намер ГОСПАДА.
Няма мудрасьці, і няма розуму, і няма рады насуперак ГОСПАДУ.
Я прадказваю ад пачатку тое, што мае быць, і наперад — тое, што [яшчэ] ня сталася. Я кажу: «Рада Мая зьдзейсьніцца, і Я выканаю ўсю волю Маю».
Хто той, які скажа, і [так] станецца, а Госпад [пра гэта] не загадаў?
І, хочучы забіць яго, баяўся натоўпу, бо яго мелі за прарока.
А калі скажам: “Ад людзей”, — баімся натоўпу, бо ўсе маюць Яна за прарока».
Пілат, бачачы, што няма ніякай рады, але замяшаньне стаецца яшчэ большае, узяўшы ваду, памыў рукі перад натоўпам, кажучы: «Бязьвінны я ў крыві Праведніка Гэтага. Вы глядзіце».
І ў першы дзень Праснакоў, калі заколваюць пасхальнае [ягня], кажуць Яму вучні Ягоныя: «Дзе хочаш, каб мы пайшлі і прыгатавалі Табе есьці Пасху?»
але казалі: «Не на сьвята, каб не было замяшаньня ў народзе».
І кажа ім Ісус: «Усе вы згоршыцеся праз Мяне ў гэтую ноч, бо напісана: “Удару пастуха, і будуць расьцярушаныя авечкі”,
А калі скажам: “Ад людзей”, — увесь народ паб’е нас камянямі, бо ён упэўнены, што Ян — гэта прарок».
Прыйшоў жа дзень праснакоў, калі мусілі рэзаць пасхальнае [ягня].
Тады вядуць Ісуса ад Каяфы ў прэторыю. Была раніца, і яны не ўвайшлі ў прэторыю, каб не занячысьціцца, але каб маглі есьці пасху.
І ўвесь горад напоўніўся ўзрушэньнем, і, падхапіўшы Гая і Арыстарха, Македонцаў, спадарожнікаў Паўла, рынуліся аднадушна ў тэатар.
Дык ці ня ты той Эгіпцянін, які перад гэтымі днямі збунтаваў і вывеў у пустыню чатыры тысячы чалавек сікарыяў?»
каб учыніць усё, што рука Твая і рада Твая прадвызначылі, каб сталася.