А мудрыя ўзялі алей у пасудзінах сваіх разам з лямпамі сваімі.
Пасад Твой, Божа, на вякі вечныя! Кій роўнасьці — кій валадарства Твайго.
Вось, Я пасылаю вас, як авечак сярод ваўкоў; дык будзьце мудрыя, як зьмеі, і шчырыя, як галубы.
А пяць з іх былі мудрыя, і пяць — дурныя.
Тыя, што былі дурныя, узяўшы лямпы свае, ня ўзялі з сабою алею.
А як жаніх замарудзіў, задрамалі ўсе і паснулі.
Дык кожнага, хто слухае гэтыя словы Мае і выконвае іх, прыраўняю да чалавека мудрага, які пабудаваў дом свой на скале.
Бо Той, Каго паслаў Бог, гаворыць словы Божыя, бо ня мераючы дае Бог Духа.
Вы ж ня ў целе, але ў духу, калі толькі Дух Божы жыве ў вас. А калі хто Духа Хрыстовага ня мае, той не Ягоны.
Які і запячатаў нас, і даў заруку Духа ў сэрцы нашыя.
І вы маеце памазаньне ад Сьвятога, і ведаеце ўсё.
І памазаньне, якое вы атрымалі ад Яго, у вас застаецца, і вы ня маеце патрэбы, каб хто вучыў вас; але як гэтае самае памазаньне вучыць вас пра ўсё, і яно праўдзівае і не манлівае, дык, як яно навучыла вас, у тым заставайцеся.
Гэта тыя, якія адлучаюць сябе ад іншых, душэўныя, але ня маюць духа.