Хто ўдарыць і заб’е душу чалавечую, сьмерцю памрэ.
І сказаў Давід Натану: «Саграшыў я перад ГОСПАДАМ!» І сказаў Натан Давіду: «ГОСПАД зьняў з цябе грэх, ты не памрэш.
І ўзлажылі рукі на яе, і пацягнулі яе дарогай, па якой уяжджаюць коні ў дом валадара, і там была яна забітая.
Ня будзеш забіваць [як забойца].
Хто заб’е жывёлу, аддасьць іншую [жывёлу]; хто заб’е чалавека, сьмерцю памрэ.
Калі чалавек ударыць іншага жалезам, і той памрэ, той, [хто ўдарыў], — забойца; забойца сьмерцю памрэ.
“Пракляты той, хто таемна забівае бліжняга свайго”. І ўвесь народ скажа: “Амэн”.
Не забівай [як забойца].
