Павал сказаў сотніку і жаўнерам: «Калі яны не застануцца на караблі, вы ня зможаце збавіцца».
І цяпер дазволь даць раду табе, каб ты захавала душу тваю і душу сына твайго Салямона.
Усё, што дае Мне Айцец, да Мяне прыйдзе, і таго, хто прыходзіць да Мяне, ня выганю прэч.
А сотнік больш даверыўся корніку і гаспадару карабля, чым таму, што казаў Павал.
А калі маракі шукалі, каб уцячы з карабля, і спускалі ў мора човен, паказваючы, быццам маюць скінуць якары з носу,
Тады жаўнеры паабсякалі вяроўкі ад чаўна і далі яму ўпасьці.
а рэшце [плысьці] каму на дошках, каму на чым іншым з карабля. І гэтак сталася, што ўсе ўратаваліся на зямлю.