і забыліся пра пацяшэньне, якое зьвяртаецца да вас, як да сыноў: «Сыне мой! Ня грэбуй настаўленьнем Госпадавым і не слабей, калі Ён цябе дакарае.
Трэба казаць да Бога: “Я нясу [пакараньне], ня буду больш грашыць.
Караючы, пакараў мяне ГОСПАД, але сьмерці мяне не аддаў.
Душа мая заўсёды ў руцэ маёй, і Закон Твой я не забываюся.
У пастановах Тваіх будзе пацяшэньне маё, не забудуся слова Твайго.
Перш, чым я стаўся спакораным, я блукаў; цяпер слова Тваё я захоўваю.
Ведаю, ГОСПАДЗЕ, што праведныя суды Твае, і слушна Ты ўпакорыў мяне.
Я стаўся, як мех [скураны] ў дыме; але пастановаў Тваіх не забыўся.
Шчасьлівы чалавек, якога Ты, ГОСПАДЗЕ, навучаеш і вучыш яго Закону Твайму,
Сыне мой, не забывайся настаўленьня майго, і няхай сэрца тваё захоўвае прыказаньні мае,
Набывай мудрасьць, набывай розум, не забывайся і не ўхіляйся ад словаў вуснаў маіх.
Чуючы, Я чуў Эфраіма, які скардзіцца: “Ты пакараў мяне, і я пакараны, як цяля ненавучанае. Навярні мяне, і я навярнуся, бо Ты — ГОСПАД, Бог мой!
Чаму наракае чалавек, які жыве? Няхай чалавек [наракае] на грахі свае.
Яго няма тут, але Ён уваскрос. Узгадайце, што Ён казаў вам, калі быў яшчэ ў Галілеі,
І ўзгадалі яны словы Ягоныя.
А калі мы суджаныя, Госпад карае нас, каб не былі мы асуджаныя разам са сьветам.
А робячы дабро, ня будзем журыцца, бо ў свой час будзем жаць, калі не саслабеем.
з якіх Гімэнэй і Аляксандар, якіх я аддаў шатану, каб яны навучыліся ня блюзьніць.
Калі вы зносіце пакараньне, Бог ставіцца да вас, як да сыноў. Бо ці ёсьць гэтакі сын, якога не карае бацька?
Прашу ж вас, браты, прыйміце слова пацяшэньня, бо я ж крыху напісаў вам.
Шчасьлівы чалавек, які вытрымлівае спакусу, бо, стаўшыся выпрабаваным, ён атрымае вянок жыцьця, які абяцаў Госпад тым, хто любіць Яго.
Я тых, каго люблю, дакараю і караю. Дык будзь руплівы і навярніся.