калі вызначаў для мора статут ягоны, каб воды не перакрочвалі межы свае, калі закладаў падваліны зямлі,
Ён пазначыў мяжу на абліччы вады, аж да мяжы між сьвятлом і цемраю.
Ты паставіў зямлю на месцы яе, ня можа яна пахіснуцца на вякі вечныя.
Ты паклаў [водам] мяжу, якую не пяройдуць; ня вернуцца, каб закрыць зямлю.
Таго, Які неба ўчыніў з разуменьнем, бо на вякі міласэрнасьць Яго;
Ён сабраў як капу воды марскія, Ён склаў іх у скарбніцу бяздоньняў.
ГОСПАД мудрасьцю заснаваў зямлю, нябёсы ўмацаваў розумам.
калі засноўваў аблокі ўгары, калі ўмацоўваў крыніцы бяздоньня,
Вы не баіцёся Мяне, кажа ГОСПАД, не трымціце перад абліччам Маім. Я паставіў пясок мяжой для мора як мяжу вечную, якую яно не пераступіць; хоць паўстануць [хвалі], але ня змогуць, і будуць шалець хвалі, але не перакрочаць [мяжы].
Адказаў Пілат: «Што я напісаў, тое напісаў».