і ўбачыў сярод неразумных, заўважыў сярод маладых людзей юнака легкадумнага,
Вока чужаложніка чакае цемры, кажучы: “Ня ўбачыць мяне вока”, і хавае твар свой за заслонай.
Адкрыцьцё словаў Тваіх асьвятляе, дае разуменьне неразумным.
Ад краю неба выходзіць яно і бяжыць да краю ягонага, і нішто не схаваецца ад гарачыні ягонай.
«Дакуль, неразумныя, будзеце любіць неразумнасьць; дакуль, насьмешнікі, будзеце захапляцца насьмешкамі сваімі, а невукі — пагарджаць веданьнем?
Бо адступніцтва неразумных заб’е іх, бяздумнасьць дурняў загубіць іх.
каб неразумным даць разумнасьць, юнаку — веды і разважлівасьць.
У вуснах разумнага знаходзіцца мудрасьць, а кій — на сьпіне бязглуздага.
Хто абрабляе зямлю сваю, той насыціцца хлебам, а хто ганяецца за марнасьцю, той ня мае розуму.
Неразумны верыць кожнаму слову, а разумны разважае пра крокі свае.
Неразумныя атрымліваюць у спадчыну дурасьць, а разумныя ўкарануюцца веданьнем.
Таксама нядобра душы бяз ведаў, і хто сьпяшаецца нагамі [сваімі], саграшыць.
Бі насьмешніка, і неразумны паразумнее, дакарай разумнага, і ён здабудзе веданьне.
Разумны бачыць зло і хаваецца, а неразумныя ідуць і будуць пакараныя.
Праходзіў я праз поле гультая і праз вінаграднік чалавека бяз розуму,
Сыне мой, зважай на мудрасьць маю, прыхілі вуха тваё да розуму майго,
Сыне мой, захавай прыказаньні бацькі твайго і не пакідай закон маці тваёй,
Хто чужаложыць з жанчынаю, той бязглузды; загубіць душу сваю той, хто гэтак чыніць.
Навучыцеся, неразумныя, цьвярозаму мысьленьню, і вы, бязглуздыя, прыдбайце сэрца разумнае.
«Хто неразумны, няхай прыйдзе сюды», а да бязглуздага кажа:
Бо неразумны народ Мой, ня ведае Мяне; сыны дурныя і бязглуздыя; мудрыя, каб чыніць зло, але добрага рабіць ня ўмеюць.
А Ісус сказаў: «Няўжо і вы такія няцямкія?